In oktober 2018 overleed oud-minister-president Wim Kok (PvdA) op tachtigjarige leeftijd aan de gevolgen van een hartkwaal. Lodewijk Asscher, de huidige PvdA-leider, noemde zijn voorganger ‘een toonbeeld van integriteit’. En minister-president Mark Rutte herinnerde zich Kok als ‘de architect en aannemer van het poldermodel.’
Wolf en Ryfka vertelt het meeslepende verhaal van een verloren Joodse cultuur in Oost-Europa en over Amsterdam als toevluchtsoord. Een groot deel van de familie van filmer en auteur Willy Lindwer werd in Oekraïne met de kogel vermoord, een ander deel kwam om in de gaskamers van Auschwitz.
Italië telde rond het jaar 0 zo’n 2 miljoen onvrijen op een totaal van 4 miljoen vrije mensen. Slavenhouders konden zich bijna alles permitteren. Dick Harrison geeft een indrukwekkend overzicht van de slavernij, van de vroegst bekende beschavingen tot hedendaagse dwangarbeid.
In 'Duitse passages' schrijft Lo van Driel over tweehonderd jaar Duitse en daarmee Europese cultuur en geschiedenis. Over iedere plaats die hij aandoet is een bijzonder verhaal te vertellen.
Volgens jurist Bauke Geersing was kapitein Raymond Westerling iemand die binnen de geldende militaire richtlijnen optrad, nodeloos geweld vermeed en met zijn optreden de bevolking van het hedendaagse Zuid-Sulawesi voor veel onheil, plunderingen en excessen behoedde.
Historische taalkunde is echt een gat in mijn algemene ontwikkeling. Gelukkig zijn er alleszins toegankelijke boeken over dit onderwerp. Ik noem vier titels.
Als actieve strijdster voor vrouwenrechten was Mina Kruseman in de jaren zeventig van de negentiende eeuw een meer dan opvallende verschijning. Ze werd verguisd, bewonderd en door iedereen besproken.
In 1921 voerden de Verenigde Staten een grootscheepse reddingsactie uit om Rusland te behoeden voor een van de grootste hongersnoden uit haar geschiedenis.
Hoe mensen ooit hun ‘heidendom’ beleefden laat zich nauwelijks beantwoorden. Het ontbreekt simpelweg aan goede bronnen. Toch is duidelijk dat onze voorouders in de zevende en achtste eeuw hun sacrale plekken bloedserieus namen.
Het was de bedoeling dat alles wat herinnerde aan Adriaan Koerbagh (1633-1669) voorgoed van de aardbodem zou verdwijnen. In 1668 werd hij wegens godslastering veroordeeld tot tien jaar rasphuis in Amsterdam. Al zijn boeken werden vernietigd.