Protestactie tijdens de Olympische Spelen van 1972

Tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München protesteerden de Amerikaanse atleten Wayne Collett en Vince Matthews tegen rassendiscriminatie in de Verenigde Staten. Hun actie werd niet erg gewaardeerd door het Internationaal Olympisch Comité (IOC).

Vier jaar eerder was er ook al geprotesteerd tegen rassendiscriminatie in Amerika. De Amerikaanse atleten Tommie Smith en John Carlos wonnen toen goud en brons op de tweehonderd meter. Tijdens de huldigingsceremonie vroegen de atleten symbolisch aandacht voor de rassendiscriminatie. Ze verschenen in zwarte sokken op het podium en balden de vuist. Zo brachten ze de zogenaamde Black Power groet.

De consequenties voor deze atleten waren groot. Het duo werd onmiddellijk uit het Amerikaanse Olympische team verwijderd en moest het olympisch dorp verlaten.

Ondanks de grote consequenties besloten de Amerikaanse atleten Wayne Collett en Vince Matthews vier jaar later ook aandacht te vragen voor de rassendiscriminatie in hun land. Wayne Collett won tijdens de Spelen van 1972 in München zilver op de vierhonderd meter. Samen met zijn landgenoot Vince Matthews die goud had gewonnen, maakte hij een eigen statement tegen de rassendiscriminatie in de VS. De twee atleten negeerden het volkslied en bleven gewoon met elkaar praten.

Collett en Matthews verklaarden later dat ze geen aandacht besteedden aan de nationale volkslied niet meezongen omdat de woorden uit The Star-Spangled Banner volgens hen niet waar waren. “Ik ga niet het volkslied zingen als ik niet geloof in de tekst”, zei Collett onder meer. “We hebben in potentie een prachtig land. Maar we hebben geen mooi land.”

Het duo werd na de protestactie voor het leven geschorst door het Internationaal Olympisch Comité (IOC). Amerika won zonder de twee kampioenen vervolgens geen medaille op de 4×400 meter.

Boek: Sport en politiek – De strijd om glorie, macht en geld