Vier vrienden zitten middenin de patriottentijd heerlijk ontspannen een biertje te drinken in een Graafse herberg. Dit gezellig samenzijn werd plotseling ruw verstoord door twee soldaten. Flessen, vuisten en zelfs sabels werden door de heren niet geschuwd...
Uiteindelijk is deze haardracht in de jaren zeventig ook in Nederland populair geworden, zo weten we nu. Maar in 1966 oogstten deze kapsels nog diepe verontwaardiging in onze kranten.
Precies vijfhonderd jaar geleden werd in Grave een jongetje geboren, dat later uit zou groeien tot een fanatieke tegenstander van de 'heksenwaan': Johannes Wier.
De huidige vluchtelingenproblematiek beheerst tegenwoordig het nieuws. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had ons land ook te maken met grote groepen vluchtelingen, die onder meer werden opgevangen in het Vluchtoord Uden.
Genealogie een luxe hobby van de laatste decennia? Absoluut niet! Ook in de vroege achttiene eeuw snuffelden (vooral adellijke) mensen in stokoude papieren op zoek naar hun roots.
Zo op het eerste oog lijkt het een doodnormale man, die Willem van Genabeck. Bruin haar, blauwe ogen, een gewone neus… Maar achter dit unieke ‘handboeksken’ gaat een tragisch verhaal schuil.
Ook begin twintigste eeuw waren de klachten over de spoorwegen niet van de lucht. Wat dacht je van kiezels op het spoor, snikhete wagons en urenlange vertragingen?
Vijf brieven van een wanhopige Portugese non spreken al eeuwenlang tot de verbeelding. Ze smeekt haar geliefde officier Chamilly haar niet te verlaten, maar deze vertrekt noodgedwongen en ontpopt zich als een uitstekend veldheer…in Grave.