Dark
Light

Helse grammofoonconcerten in de Watergraafsmeer

2 minuten leestijd
Grammofoonspeler (cc - Pixabay - Skitterphoto)
Grammofoonspeler (cc - Pixabay - Skitterphoto)
Nederlanders nemen niet snel een blad voor de mond: we kennen een lange traditie van mopperen en klagen. In vergeten archiefmappen hebben de grieven zich eeuwenlang opgestapeld; je vindt er bijvoorbeeld klachten over helse grammofoonconcerten, onbedekte museale geslachtsdelen en oerwoudgeluiden uit het Vondelpark. Veel van deze brieven schetsen onbedoeld een vermakelijk tijdsbeeld. Historisch letterkundige Annemieke Houben diept voor Historiek elke week een historische klacht op.

Deze aflevering: Helse grammofoonconcerten in de Watergraafsmeer


‘Doorloopen!’

Aan het college van B&W

Watergraafsmeer, Aug. 1910

Aan de Edelachtbare Heeren Burgemeester en Wethouders der Gemeente Watergraafsmeer

Geeft met verschuldigden eerbied te kennen, de ondergeteekende, sedert Maart 1908 inwoner dezer Gemeente, en aldaar wonende aan den Middenweg no. 52.

Dat bovenbedoelde woning deel uitmaakt van den tweelingvilla no. 52/54 met gemeenschappelijk uitpad op dien weg.

Dat sedert Mei j.l. de huur van no. 54 is overgegaan op den Heer H.W. v. Bilderbeek, welke sedert dat tijdstip met zijn gezin deze villa bewoont.

Dat vanaf diens vestiging tot op heden door genoemden Heer van Bilderbeek of diens huisgenooten geregeld concerten op de gramophone worden georganiseerd, en zulks vooral op de Zondagen, als wanneer dezelve gewoonlijk aanvangen des morgens te half acht, om des avonds te half elf te eindigen (zonder ophouden).

Dat deze gramophone sedert eenige weken haar standplaats heeft op het balkon van het perceel, dus feitelijk in de open lucht, met den hoorn van het instrument gekeerd naar den Middenweg.

Dat de ten gehoore gebrachte muziek (geheel in het genre van de Zeedijk te Amsterdam) zeer ten spijt van de buren en omwoonenden der villa een massa voorbijgangers aanlokt om voor de perceelen 52/54 geruimen tijd te blijven staan luisteren, terwijl steeds nieuwe aanvoer van belangstellenden of nieuwsgierigen de vertrekkenden vervangt.

Dat tot ontzetting van kerkgangers en met gemis van eerbied voor de dooden, bij het passeeren van eene lijkstatie dit instrument steeds haar gang gaat, de banaalste moppen en voordrachten ten gehoore – en dus eene walging bij alle weldenkenden te weeg brengt.

Dat het meermalen voorkwam dat adressant met zijne huisgenooten moeite had het hek van zijne wooning binnen te treden door de opeengepakte menschenmassa die voor hetzelve had post gevat, en die hem ook belet gebruik te maken van zijne voorkamer, wil hij niet worden aangegaapt door een nieuwsgierig publiek.

Dat adressant verdere meent de tolk van velen te zijn, die reikhalzen naar beëindiging van dit Zondags-Cabaal (om van de overige dagen der week nog niet te spreken) en dat oorzaak is dat deze buurt geheel in discrediet is geraakt:

Redenen waarom adressant Burgemeester en Wethouders dezer Gemeente beleefdelijk doch dringend verzoekt tegen den ontwerper en uitvoerder van deze muziek wel met kracht te willen optreden, door het plaatsen van eene politiepost voor zijne woning, die de luisteraars tot doorloopen aanmaant gedurende deze helsche concerten, voor het geval dezelve niet geheel kunnen worden belet.

’t Welk doende enz.

J.W. Beth

Boek van Annemieke Houben: De mooiste liefdesverklaringen van de middeleeuwen tot nu

Gratis nieuwsbrief

Meld u aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief (51.171 actieve abonnees)


Ruim 50.000 geschiedenisliefhebbers ontvangen wekelijks onze gratis nieuwsbrief.

Meld u ook aan

×