Dark
Light

Hulp bij zelfdoding sinds 1886 strafbaar

Auteur:
1 minuut leestijd
Beeld van vrouwe Justitia in Frankfurt - cc
Trias Politica in Nederland - Beeld van vrouwe Justitia (GFDL 1.2 - wiki)

In 1859 vond in Nederland het proces-Dettemeijer plaats. Een echtpaar had besloten samen zelfmoord te plegen, maar de uitvoering daarvan liet te wensen over. De overheid gebruikte dit proces in 1886 om hulp bij zelfdoding strafbaar te maken.

Proces-Dettemeijer (1859)

Krantenkop uit NRC Handelsblad (8 februari 2010)
Krantenkop uit NRC Handelsblad (8 februari 2010)
In 1859 legde de militair Dettemeijer bij de minister van Koloniën het verzoek neer om eerst te mogen trouwen, voordat hij naar de Oost vertrok. Hij en zijn vrouw wilden als paar naar Nederlands-Indië vertrekken. Op initiatief van de vrouw had het stel afgesproken dat ze gezamenlijk zelfmoord zouden plegen als ze geen toestemming kregen.

De toestemming kwam er niet en het stel besloot daarop gif te drinken. Bij de vrouw had het gif het gewenste effect, maar de man bleef in leven. Vervolgens veroordeelde de krijgsraad van Noord-Holland Dettemeijer wegens medeplichtigheid aan moord ter dood. Maar in hoger beroep sprak het Hoog Militair Gerechtshof hem vrij,

‘overwegende, dat noch de zelfmoord, noch de medepligtigheid aan zelfmoord bij de Nederlandsche wetgeving strafbaar is gesteld.’

Nieuwe wet (1886)

Het proces-Dettemeijer werd in 1886 gebruikt als argument voor het opstellen van artikel 294.2 in het Wetboek van Strafrecht. Deze wetsbepaling, zo beargumenteert historicus dr. Anton van Hooff (Radboud Universiteit Nijmegen) kan bediscussieerd worden. Paradoxaal is namelijk dat in dit geval een daad niet strafbaar is, maar hulp daarbij wel.

Mensen die helpen bij zelfmoord, kunnen sinds de wet uit 1886 tot maximaal drie jaar gevangenisstraf krijgen voor die hulp. Dat is aanzienlijk minder dan de straf die in 1852 een boterkopersknecht kreeg in de zaak-Slotboom. Een vrouw met psychische problemen, en zekere mevrouw Keller, had tegen betaling haar kennis Jan Slotboom gevraagd om haar te helpen bij haar doodswens.

Slotboom werd ter dood veroordeeld vanwege doodslag met voorbedachten rade, een straf die het gerecht enige tijd later aanpaste in twintig jaar tuchthuis.

Boek: Euthanasie: waarom niet?

Bronnen â–¼

– Anton van Hooff, ‘Hulp bij zelfdoding moet mogen’, NRC Handelsblad (5 december 2007).
– Weekblad van het Regt (1859) nr. 2042:4.
– Hanneke Weyers, Euthanasie: het proces van rechtsverandering (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2004) 24-25.
– J. Vizévene, Verdediging van Jan Slotboom, beschuldigd van doodslag met voorbedachten rade… etc., etc. (Amsterdam: Van der Post, 1852).

Enne Koops (1978-2023) was historicus en docent geschiedenis en maatschappijleer aan het Rietschans College in Ermelo. Zijn interesse ging uit naar onderwerpen als religie- en cultuurgeschiedenis, oorlogen, migratie, en de geschiedenis van Noord-Amerika, Nederland en Duitsland. Publiceerde vele artikelen op Historiek. Zie ook: In memoriam

Gerelateerde rubrieken:

Gratis geschiedenismagazine

Ontvang, net als ruim 51.000 anderen, iedere week de gratis nieuwsbrief van Historiek:

Gratis nieuwsbrief

Meld u aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief (51.171 actieve abonnees)


Mede dankzij onze donateurs zijn al onze artikelen gratis te lezen. Op Historiek vindt u dus geen PREMIUM artikelen of 'slotjes'.

Steun ons ook

×