RedactieToen de Nederlandse oud SS’er Heinrich Boere (1921-2013) ruim tien jaar geleden op tweeënnegentigjarige leeftijd overleed in een gevangenisziekenhuis in het Duitse Fröndenberg, zat hij een levenslange straf uit.
Heinrich Boere werkte tijdens de Tweede Wereldoorlog mee aan de liquidatie van drie Nederlanders toen hij onderdeel uitmaakte van een zogenaamd Silbertanne-commando. Leden van deze commando’s vermoordden Nederlanders die als anti-Duits bekend stonden als vergelding voor aanslagen van het verzet op Duitsers of NSB’ers.
Boere werd in 1921 geboren in het Duitse Eschweiler, als zoon van een Duitse moeder en een Nederlandse vader. Toen hij twee was verhuisde hij met zijn ouders naar Maastricht. In zijn jeugd werkte hij enige tijd in een fabriek. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog viel zijn oog op een propagandaposter van de nazi’s en besloot hij voor het volgen van een politieopleiding naar München af te reizen. Daar besloot hij zich aan te melden bij de Waffen-SS. Vanwege een medisch probleem werd Boere in 1942 afgekeurd voor de SS. In Nederland hielp een NSB-burgemeester hem vervolgens aan een baan als meteropnemer.
Moordcommando Feldmeijer
In de zomer van 1944 werd Heinrich Boere opgeroepen voor het moordcommando Feldmeijer. Dit commando voerde wraakacties uit na operaties van het verzet. Als van het moordcommando was Boere betrokken bij de moord op zeker drie personen: apotheker Fritz Bicknese in Breda en de verzetsmannen Teun de Groot en Frans Kusters in Voorschoten.
Waffen-SS
Na de oorlog werd Boere in Nederland voor deze moorden bij verstek ter dood veroordeeld, een straf die later werd omgezet in levenslang. In 1954 week hij uit naar Duitsland waar hij dankzij het zogenaamde Führer-Erlass het Duitse staatsburgerschap kreeg. Het Führer-Erlass was een wet die tijdens de oorlog door Hitler werd ingevoerd en er voor zorgde dat buitenlanders die dienst hadden gedaan in het Duitse leger recht kregen op Duits staatsburgerschap. Omdat Boere de Duitse nationaliteit had gekregen weigerde Duitsland de in Nederlander geboren Boere uit te leveren. In 1941 meldde hij zich vervolgens aan om te gaan vechten aan het oostfront.
Op de vlucht
In 2000 achterhaalden twee journalisten van de NPS, Rob van Olm en Jan Louter, de woonplaats van Boere. In een interview bekende de oud-SS’er de moorden te hebben gepleegd en dat hij deze had opgebiecht bij een priester. Mede dankzij deze reportage van de journalisten werd Boere opnieuw vervolgd. In 2010 werd hij door de rechtbank in Aken veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Vanwege zijn gezondheid mocht hij nog enige tijd in zijn verzorgingshuis in het Duitse Eschweiler blijven, maar eind 2011 werd hij alsnog naar de gevangenis overgebracht.
Hoewel Boere dus bekende de drie Nederlanders te hebben omgebracht, tekende hij daarbij altijd aan op bevel te hebben gehandeld. Van erg veel berouw leek geen sprake. Broere stierf een natuurlijke dood in het gevangenisziekenhuis in Fröndenberg.
