Vittore Carpaccio (ca. 1465-1526) en de Carpaccio

Iedereen kent de vraag “wat eten wij vandaag” En het antwoord is meestal: “een soepje, aardappelen, vlees en groente en een toetje”. De werkelijkheid is vaak grappiger. Want ook al staan wij er niet bij stil, met een bintje, een chateaubriand met bismarckgarnituur en een pêche melba verorberen wij in feite een bord met beroemdheden.

In deze rubriek worden de achtergrondverhalen van diverse culinaire woordmakers beschreven.

Vittore Carpaccio en de Carpaccio

Carpaccio is oorspronkelijk een gerecht van dungesneden rauwe runderlende met een dressing van zelfgemaakte mayonaise, worcestersaus, citroensap, melk, zout en witte peper. Het wordt vaak geserveerd als voorgerecht. Het gerecht werd bedacht in 1950 door Giuseppe Cipriani, de eigenaar van Harry’s Bar in Venetië. Cipriani had vele beroemde stamgasten zoals Charlie Chaplin en Ernest Hemingway.

Een Venetiaanse gravin, Amalia Nani Mocenigo, was ook een veel geziene gast. Zij leed aan bloedarmoede en moest van haar dokter rauw, rood vlees eten. Cipriani bedacht daarop de carpaccio-schotel. Hij noemde dit gerecht naar de schilder Vittore Carpaccio, van wie op dat moment een overzichtstentoonstelling werd gehouden in Venetië. Cipriani werd geïnspireerd door het diepe rode en herkenbare geel dat Vittore Carpaccio in zijn schilderijen gebruikte.

Vittore Carpaccio werd rond 1455 geboren in Venetië en stierf rond 1525 in Capodistria. Hij werd vooral bekend door de negen schilderijen over de legende van de Heilige Ursula. Zijn schilderijen werden vooral in rood en wit geschilderd en behoren tot de hoog-renaissance. Over het leven van Carpaccio is weinig bekend. Hij was de zoon van een leerhandelaar met de naam Piero Scarpazza en veranderde zijn achternaam in Carpaccio. Tot op de dag van vandaag staat de carpaccio-schotel op het menu van Harry’s Bar (nu gerund door zoon Arrigo Cipriani).

www.buistbelevingsprojecten.nl