Bij archeologisch onderzoek in Nijkerk zijn restanten gevonden van een achttiende-eeuws Joods badhuis (mikwe). De vondst werpt licht op de geschiedenis van de Joodse gemeenschap in de Gelderse stad.
Het mikwe bestaat uit twee kleine baden van ongeveer één bij één meter, die via buizen verbonden zijn met een waterput. Deze put is speciaal voor het rituele badhuis aangelegd. Opvallend is dat het muurwerk verschillende bouwfasen laat zien: de laatste laag betegeling lijkt uit de twintigste eeuw te stammen, maar wanneer het mikwe precies buiten gebruik is geraakt, is nog onbekend.
De vondst is gedaan tijdens voorbereidende werkzaamheden op het voormalige Kerkplein, waar onder meer bodemsanering en sloopwerkzaamheden plaatsvinden. Op basis van eerder vooronderzoek werd al rekening gehouden met archeologische sporen, mede dankzij speurwerk van vrijwilligers van Museum Nijkerk.
Archeologen gaan de vondst uitgebreid documenteren en fotograferen. Omdat het badhuis niet op de vindplaats zelf behouden kan blijven, zullen delen van het muurwerk worden overgebracht naar het lokale museum.
Mikwe
Een mikwe (ook gespeld als mikwa, mikvah of mikveh) is een ritueel bad binnen het jodendom, bedoeld voor spirituele reiniging door volledige onderdompeling in water. Het woord komt uit het Hebreeuws en betekent letterlijk ‘verzameling (van water)’. Het mikwe is niet bedoeld voor lichamelijke hygiëne, maar dient om rituele zuiverheid te herstellen. Gelovigen bezoeken het bad op gezette tijden. Zo bezoeken vrouwen het mikwe na de menstruatie, en dompelen bruidsparen zich voorafgaand aan het huwelijk onder in het bad. Ook wordt het mikwe soms gebruikt om bijvoorbeeld nieuw servies ritueel te reinigen en koosjer te maken.
