Onder de vele hulporganisaties die in het na-oorlogs Europa neerstreken zat de United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA). De organisatie moest ook als blauwdruk dienen voor de nog op te richten Verenigde Naties.
De politieke nacht van 28 op 29 juni 2006 is legendarisch geworden. Die draaide om de vraag of er nog voldoende vertrouwen bestond in minister voor Vreemdelingenzaken Rita Verdonk (VVD).
Als geheim lid van de Communistische Partij Nederland is de handel en wandel van schrijver Jan Wolkers voortdurend gevolgd door de BVD.
De Amerikaanse federale minister van financiën Henry Morgenthau was na de Tweede Wereldoorlog voor een 'harde' vrede en een collectieve bestraffing. Met het naar hem vernoemde Morgenthau-plan wilde hij definitief voorkomen dat Duitsland ooit een Derde Wereldoorlog zou beginnen.
De Duitse liberale politicus Hans-Dietrich Genscher (1927-2016) was van 1974 tot 1992 minister van Buitenlandse Zaken. Als partijleider speelde hij 1982 een sleutelrol in het beëindigen van de sinds 1969 bestaande coalitie met de sociaal-democraten, ten gunste van een regering met de christen-democraten.
Europa’s twintigste eeuw was er een van rampspoed in de eerste helft en wederopbouw en herstel in de tweede. In Persoonlijkheid en macht onderzoekt Ian Kershaw in hoeverre Europa’s turbulente recente geschiedenis werd bepaald door de daden van politieke leiders.
Minister van Financiën Frans Andriessen (een CDA’er) eiste extra bezuinigingen omdat hij zag dat de overheidsfinanciën uit de klauw zouden lopen.
De discussie over het partijverbod is de laatste tijd weer opgelaaid. Dat komt met name door enkele nogal extreme uitlatingen van een paar Kamerleden van Forum voor Democratie (FvD). Ook in het verleden is er regelmatig gesproken over het verbieden van politieke partijen.
In verschillende totalitaire staten nam de door de heersende partij gemonopoliseerde politiek de vorm aan van een seculiere religie. Voorbeelden hiervan zijn fascistisch Italië en nazi-Duitsland. Veel vroege socialistische bewegingen waren echter evenmin vrij van messiaanse kenmerken.
Militairen die met gevaar voor eigen leven de Nederlandse belangen verdedigden, konden lange tijd op weinig steun en empathie van de overheid rekenen. Een veteranenbeleid ontbrak.
De linkse partijen moesten, in plaats van elkaar te verketteren, een nieuwe partij vormen, de Progressieve Volkspartij (PVP). Wat D66-leider Hans van Mierlo als ideaal voor ogen zweefde was een tweepartijenstelsel naar Brits model.
‘Ik voel me verdrietig om kameraad Van der Lubbe, dolgraag had ik hem nog eens een hand gegeven…’ Deze woorden verschenen twee dagen na Marinus van der Lubbe’s terechtstelling in het blad De Fascist. De schrijver ervan was dan ook geen geestverwant van Van der Lubbe. Het was Jan Baars, de leider van de Algemeene Nederlandsche Fascisten Bond (ANFB).
De Nacht van Schmelzer was bepalend voor de verdere loopbaan van Schmelzer. Cabaretier Wim Kan typeerde hem als ‘een gladde teckel met een vette kluif in zijn bek’ en van die kwalificatie is Schmelzer zijn hele leven last blijven houden.
De PPR wilde een ‘voorhoedepartij’ zijn, die thema’s agendeerde die pas later elders de kop op zouden steken.
De PPR was een kind van de jaren zestig, een tijd waarin machtsverhoudingen verschoven en vernieuwing in de lucht hing. Haar oprichters kwamen voort uit de christen-radicale vleugels van de drie christelijke partijen: de Katholieke Volkspartij (KVP), de Christelijk-Historische Unie (CHU) en de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Onder progressieve leden van deze partijen was onrust ontstaan.
De meest geroemde PvdA-minister van Financiën is Wim Duisenberg. In het als zeer links bekend staande kabinet-Den Uyl waarschuwde hij voortdurend tegen de aandrang tot geldsmijterij van zijn collega’s.
De term apparatsjik wordt soms gebruikt om een nogal starre of formele bureaucratische ambtenaar mee aan te duiden. Het woord is afkomstig van het Russisch woord аппаратчик en betekent letterlijk ‘‘iemand die apparaten bedient”.
Niet in Nederland, maar in Shanghai staat het enige standbeeld van de Nederlandse revolutionair Henk Sneevliet. Sneevliet is in Nederland bijna volledig vergeten, maar in China wereldberoemd. Hij was aanwezig bij het oprichtingscongres van de Communistische Partij van China (CPC) en had grote invloed op de ontwikkeling van de partij.
Op 4 november 1982, bijna veertig jaar geleden dus, trad het eerste kabinet-Lubbers aan. Het betekende een waterscheiding in de Nederlandse politiek. De tijd van pappen en nathouden was voorbij. Voortaan luidde het devies: no-nonsense.
Hoewel fascisten de parlementaire democratie afwezen, prezen zij bij gelegenheid hun eigen staatkundige systeem als een hogere vorm van democratie. Het is een totalitaire kunstgreep waaraan ook communistische regimes zich geregeld schuldig maakten.
De Brits-Ierse filosoof en politicus Edmund Burke (1729-1797) staat bekend als een van de grondleggers van het conservatisme. Hij was een belangrijk politiek denker, die vooral bekend is geworden door het invloedrijke werk Bespiegelingen over de revolutie in Frankrijk (1790).
