Berserkers – Woeste Noorse strijders

In de Noordse mythologie was de Berserker een van de zonen van de mythische held Berserk. De naam kwam in de Germaanse mythologie ook symbool te staan voor krijgers die in de huid van een beer of wolf gekleed waren en zichzelf in een extatische woede konden brengen. Volgens sommige lezingen was het de oppergod Odin (Wodan) zelf die de mannen in deze staat van razernij bracht.

Berskerers waanden zich onverslaanbaar en zouden in staat zijn door een vlammenzee te lopen zonder gewond te raken. Voorafgaand aan een gevecht beten ze vaak in hun schild. Het woord Berserker komt van het Oud-Noorse berserkr, wat berenhuid betekent. De verhalen over de woeste strijders hebben mogelijk ook bijgedragen aan de ontwikkeling van de weerwolf-legendes in Europa. In de Edda van Snorri Sturluson worden de Berskerers ook vermeld:

“Odin kon bewerken dat zijn vijanden in de slag blind, doof, of van angst vervuld werden, en dat hun wapens net zo scherp werden als bezems. Zijn mannen vochten zonder harnas en gedroegen zich als dolle honden of wolven, beten in hun schilden, waren sterk als beren of stieren. Ze doodden mensen, en vuur noch ijzer konden hen schaden. Zoiets wordt berserkerwoede genoemd.” – Gylfaginning, 9

Meer Noordse mythologie

Scène uit de tv-serie ‘Vikings’ waarin te zien is hoe de koningszoon Bjorn het opneemt tegen een Berserker:

Bronnen ▼