Johannes Diderik van der Waals – Nobelprijswinnaar

De Nederlandse natuurkundige Johannes Diderik van der Waals ontving in 1910 de Nobelprijs voor de Natuurkunde voor zijn onderzoek naar gassen en vloeistoffen en de zogenoemde ‘Wet van Van der Waals’.

Van der Waals werd op 23 november 1837 geboren in Leiden als zoon van een timmerman. Na de lagere school stroomde hij door naar de mulo om opgeleid te worden tot onderwijzer. Na voltooiing van zijn opleiding werkte Van der Waals enige tijd als hulponderwijzer op een basisschool. Middel zogeheten MO-akten klom hij in de jaren hierna op waardoor hij achtereenvolgens leraar natuurkunde werd op de HBS in Deventer, hoofdonderwijzer op een HBS in Den Haag en uiteindelijk werd toegelaten op de Rijksuniversiteit Leiden. In 1873 promoveerde hij op een proefschrift met de titel Over de continuïteit van den gas- en vloeistoftoestand. Hierin gaf hij een verklaring voor een enkele decennia daarvoor ontdekt verschijnsel dat voor ieder gas een temperatuur bestaat waarboven men het niet vloeibaar kan maken.

Zeven jaar later kwam hij met het ‘principe van de overeenstemmende toestanden’, die later leidde tot de vloeibaarmaking van helium en waterstof. Met zijn latere ‘Wet van Van der Waals’ verving hij de Wet van Boyle-Gay Lussac en toonde de Nederlander aan dat deze algemene gaswet alleen kon gelden voor zeer verdunde gassen. De formule van Van der Waals werd in 2020 vereeuwigd op een muur in Leiden.

Video over de onthulling van de

Zie ook: Lijst van Nederlandse Nobelprijswinnaars

Bronnen ▼