Chinese Muur, de geschiedenis van het wereldwonder

De Chinese Muur is een ruim 21.000 kilometer lang verdedigingswerk in het noordoosten van China. Wordt vaak gezien als het grootste bouwproject uit de geschiedenis van de mensheid. Loopt van de zee bij Shanaiguan tot aan Jiayuguan in de Gobiwoestijn.

Het meest bekende en best bewaarde deel is aangelegd tijdens de Ming-dynastie (1368-1644) en beslaat circa 6.000 kilometer. Dit deel loopt van oost naar west door het noorden van China.

Omdat het bouwwerk dat we tegenwoordig kennen als de Chinese Muur over een grote periode van tijd werd gebouwd en uit vele verschillende onderdelen bestond, is het lastig aan te geven wanneer de bouw precies begin. Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat de oudste stukken al in de zevende eeuw v.Chr. werden gebouwd.

Vanaf de vierde eeuw v.Chr. kreeg de aanleg van de muur een meer systematisch karakter en vanaf de derde eeuw v.Chr. werd er echt vaart gemaakt met met de bouw. Dit onder het bewind van de eerste Chinese keizer: Qin Shi Huangdi. Na enkele eeuwen oorlog wist deze keizer China uiteindelijk te verenigen. Voordat deze nieuwe onderdelen van de Chinese Muur werden gebouwd, waren er dus al wel enkele kleinere muren. Deze waren gebouwd in opdracht van kleinere lokale vorsten. Veel van deze muren werden door de keizer vernietigd om plaats te maken voor meer robuuste bouwwerken.

Meng Tian

Volgens oude geschiedenisboeken stuurde keizer Qin Shi Huangdi zijn beste generaal, Meng Tian, op een dag naar het noorden om de barbaren te verslaan. Vervolgens moest hij daar een onneembare muur bouwen. De muur zoals we die nu kennen dateert uit een veel latere periode. Deze werd gebouwd gedurende de Ming-dynastie (1368-1644) en had dezelfde functie als de eerdere muur: de grenzen markeren en vijanden uit het noorden tegenhouden.

In de periode tussen deze twee muren lieten andere Chinese vorsten eveneens aan de muur bouwen. Uiteindelijk werd er vanaf de derde eeuw voor Christus tot de zeventiende eeuw na Christus aan de muur gebouwd. Miljoenen mensen hebben er aan meegewerkt. Vanwege verschillende omstandigheden kon er niet continu aan de muur gewerkt worden. Gedurende de Tang-dynastie (618-907) staken de heersers hun energie bijvoorbeeld liever in het opbouwen van een leger dan in het uitbouwen van de verdedigingswal.

Chinese Muur als barrière

Vóór de Ming-dynastie was de Chinese Muur de enige barrière tussen het Chinese Rijk en het rijk van de Mongolen, van Genghis Khan. Ondanks een grote numerieke minderheid slaagden de Mongolen erin de muur en China te veroveren. Na de dood van de Mongoolse keizer Koeblai Khan verloren de Mongolen een groot deel van hun macht. Hongwu (Zhu Yuanzhang) wist de Mongolen uiteindelijk terug te dringen tot achter de zwaarbeschadigde muren en vestigde de Ming-dynastie. De heersers van deze dynastie onderkenden het belang van de muur en gaven opdracht tot op- en uitbouw van de muur. Het grootste deel van de muur zoals we die nu kennen werd daarom in deze periode (1368-1644) gebouwd.

Doordat de Chinese Muur is opgebouwd uit verschillende muren, gebouwd in verschillende perioden, vormt deze geen rechte lijn. Op sommige plekken werd duidelijk rekening gehouden met de defensieve functie van de muur. Op veel plekken loopt de muur over bergkammen en op plekken waar men eventuele aanvallen kon verwachten, werden forten en torens gebouwd zodat men goed uit kon kijken over het gebied.

De Chinese Muur is tussen de 6 en 9 meter hoog en tussen de 6 en 8 meter breed. Veel Chinezen zagen de muur vroeger als een draak die dronk uit de Bohaizee, een grote baai van de Gele Zee. Het uiteinde van de muur bestaat hier uit een 23 meter lang stuk dat uitloopt in de zee. Tijdens een Britse invasie in 1900, naar aanleiding van de Bokseropstand, werd een deel van dit stuk van de muur beschadigd.

UNESCO

De muur werd in 1987 door UNESCO op de werelderfgoedlijst geplaatst. Twintig jaar later werd het bouwwerk tot een van de nieuwe zeven wereldwonderen gekozen.

Tegenwoordig heeft de muur geen defensieve functie meer. Wel is de muur een belangrijke toeristische trekpleister en één van dé symbolen van China. Met name het goedbewaarde deel rond Peking wordt jaarlijks door duizenden toeristen bezocht. Op plekken waar weinig toeristen komen is de muur echter lang niet altijd in even goede staat.