Dark
Light
Gif of gal? De dood van ‘Madame’
Johan de Witt correspondeerde vaak en veel met Nederlandse diplomaten in het buitenland. Dit blijkt wel uit de zesdelige bronneneditie die Hendrick Scheurleer in de achttiende eeuw maakte.1 De hierin opgenomen correspondentie is maar een selectie en zou aangevuld kunnen worden met nog vele andere brieven van ambassadeurs en ambassadepersoneel. Zo vonden wij in het Archief van de Staten van
Eliminatie van bronnen
Als slechts een antieke bron bekend is over een bepaald onderwerp, mag informatie uit de afgeleide bronnen genegeerd worden.
Herinneringen van een kind in de Tweede Wereldoorlog
Piet Noest maakte als kind de Tweede Wereldoorlog mee en vertelt zijn herinneringen aan zijn ouders die in het verzet zaten.
Grenzen tussen oudheidkundige wetenschappen zijn onwetenschappelijk
Archeologen richten zich op de materiële cultuur in de breedste zin van het woord, classici houden zich bezig met taal en literatuur en alles wat daarbij komt kijken, historici onderzoeken wat er werkelijk is gebeurd en zoeken daarvoor verklaringen.
Liep Johan de Witt een blauwtje bij Margaretha Tulp?
Wanneer Johan de Witt in juli 1653 raadpensionaris is geworden, staat de dan pas 27-jarige jongeman in het hoogste aanzien.
Johan en Treesje
Dit vrij uit het Frans vertaalde curieuze naschrift van Johan de Witt in een brief aan Amélie van Brederode roept een aantal vragen op.
Carnaval en Dionysos
Optochten met praalwagens, verkleedpartijen en rijkelijk vloeiende drank. Het moderne carnaval heeft meer gemeen met tradities uit de Griekse oudheid dan je denkt.
Toen nationale trots nog heel gewoon was
Prominent was lang het beeld van de nuchtere Nederlander die zich te ‘gewoon’ voelde voor borstklopperij. Nationale trots zou niet bij de volksaard passen.
Is geschiedenis stom?
Élke ervaring die we hebben, hebben we opgedaan in het verleden. Weet je dat een kruispunt gevaarlijk is? Dat heb je ontdekt in het verleden.
Oranjes Waerschowinghe aan de Nederlanden: Opportunisme of idealisme?
Willem van Oranje komt in de Waerschowinghe over als een opportunist, die over lijken gaat. Maar daarin vormt hij geen uitzondering.
Johan de Witt en de stadhoudersvrouwen
Van oudsher beschouwt de geschiedschrijving de praktijk van de vroegmoderne politiek als een voornamelijk mannelijke aangelegenheid.
