Kevin Prenger (1980) is hoofdredacteur artikelen van TracesOfWar.nl, het grootste Nederlandstalige online naslagwerk over de Tweede Wereldoorlog. Zijn aandacht gaat vooral uit naar de 20ste eeuw, in het bijzonder de geschiedenis van de Holocaust en nazi-Duitsland. Persoonlijke verhalen over de oorlog hebben ook zijn belangstelling. Behalve voor TracesOfWar.nl (voorheen Go2War2.nl) schrijft hij voor Historiek.net. In 2015 publiceerde hij het boek ‘Oorlogszone Zoo’, over de geschiedenis van de Berlijnse dierentuin tijdens de naziperiode en de Tweede Wereldoorlog. Verschillende boeken over minder bekende verhalen uit de Tweede Wereldoorlog volgden, achtereenvolgens: ‘De boodschapper uit de hel’, ‘Een rechter in Auschwitz’, ‘Het masker van de massamoordenaar’, ‘Kerstmis onder vuur’en ‘Kolberg’. In 2021 verscheen zijn nieuwste boek: Meer dan alleen Auschwitz
Zie ook zijn website www.kevinprenger.nl of twitter.com/Kevin_Prenger
Honderdduizend Joden vervulden in de Eerste Wereldoorlog militaire dienst in het Duitse leger, hoewel dit al tijdens de oorlog werd ontkend door rechts-radicale antisemieten in wier wereldbeeld Joden slechts oorlogsprofiteurs en lijntrekkers konden zijn.
In het Verenigd Koninkrijk verrichtte de Nieuw-Zeelandse kno-arts Harold Gillies (1882-1960) tijdens de Eerste Wereldoorlog baanbrekend werk op het gebied van gezichtsreconstructies bij zwaargewonde militairen. Een vriend noemde hem in een brief daarom de ‘Facemaker’.
De Rotterdamse algemene begraafplaats Crooswijk ligt vlakbij de Kralingse Plas. Ernaast stroomt het riviertje De Rotte. Het verkeer van de A20 raast langs op een steenworpafstand, maar daar merk je ter plekke niets van. Historiek-medewerker en schrijver Kevin Prenger bezocht recent de begraafplaats en stelde hiervan een verslag samen met speciale nadruk op de graven en monumenten in relatie tot
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was kamp Amersfoort een van de locaties waar de bezetter zich van zijn slechtste kant liet zien. Van augustus 1941 tot april 1945 werden hier door de nazi’s circa 47.000 mensen gevangen gehouden. Duitse bewakers, bijgestaan door niet minder fanatieke Nederlandse collaborateurs, stelden hun gevangenen bloot aan een regime dat zich kenmerkte door zware arbeid, uitputting,
Van alle wereldberoemde schilderijen uit de twintigste eeuw is Guernica van Pablo Picasso uit 1937 misschien wel het verontrustends.
In de Nederlandse natuur is de menselijke hand voor de leek meestal niet direct zichtbaar, maar wel overal aanwezig. Alles wat groeit en leeft in onze bossen, heiden, duinen, graslanden en moerassen is sterk beïnvloed door menselijke activiteit, soms van recente datum en soms van eeuwen geleden.
Gerard Aalders: "De religieuze wetenschappers wilden met hun werk primair aantonen dat Genesis de enige, absolute waarheid was. Zo kwam je dichter bij God. Eigenlijk was het een vorm van verheerlijking van de Almachtige."
Toen de Nederlanders op 9 mei 1940 naar bed gingen, wisten ze niet dat ze de volgende dag zouden opstaan in een andere werkelijkheid. Natuurlijk wist men dat Hitler op 1 september 1939 Polen was binnengevallen en op 10 april 1940 Denemarken en Noorwegen. Velen vertrouwden echter op de Nederlandse neutraliteit.
Op 19 maart 1963 werd Ludwig Wörl als eerste Duitser door het Israëlische Holocaustinstituut Yad Vashem onderscheiden als Rechtvaardige onder de Volkeren voor zijn hulp aan Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Oswald Kaduk was een kampbewaker tegen wie hij na de oorlog getuigde.
De blinde bezemfabrikant Otto Weidt werd op 7 september 1971 postuum door het Israëlische Holocaustinstituut Yad Vashem onderscheiden als Rechtvaardige onder de Volkeren voor zijn hulp aan Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Inge Deutschkron was een van de Joden die de oorlog overleefde dankzij het handelen van Weidt.
Emanuel Heiman de Vries is nog geen twaalf als hij zonder familie op 23 mei 1943 vanuit kamp Vught met 1.264 andere Joden wordt gedeporteerd naar kamp Westerbork. Op een foto is hij te zien met zijn rug naar de fotograaf. Hij draagt een grote rugzak om zijn schouders. Wat gaat er door de jongen heen?
Op 20 januari 1942 vond in Berlijn een bijeenkomst plaats die een moreel dieptepunt vormt in de geschiedenis van de mens. In een villa aan het meer de Großer Wannsee bespraken functionarissen van de Duitse ambtenarij, de nazipartij en de SS de Endlösung der Judenfrage, de eindoplossing van het Joodse vraagstuk.
"Van het weinige dat er was, probeerden de koks aan het front met kunst- en vliegwerk nog iets te maken. En als er geen eten was, probeerde de manschappen iets te organiseren tot aan het gooien van een handgranaat in een vijver met vis aan toe."
Afgelegen vuurtorens hebben iets mysterieus. Gelegen langs ruige baaien op de verste en meest desolate uithoeken op de wereld behoeden ze al eeuwenlang zeelieden voor rampen. Vuurtorenwachters zorgden er bij nacht en ontij voor dat de lamp bovenin hun toren brandend bleef, strijdend tegen de elementen én tegen eenzaamheid. Ze waakten, binnen de schimmige wereld tussen land en zee, als
Ernst August Kaerger had eigenlijk bakker moeten worden in een slaperige provinciestad in Pruisen, net als al zijn voorvaderen. Een periode vol omwentelingen had echter vele andere levens voor hem in petto.
De man overleefde volgens oude krantenartikelen de rampen met de "Titanic" en de "Lusitania" en vond later zijn dood in een beekje...
Het zwaartepunt van de trans-Atlantische slavenhandel lag in de periode 1700-1808. Amerikaanse en Britse schepen vervoerden in die tijd drie miljoen slaafgemaakten over de Middenpassage, van de Afrikaanse westkust naar de Verenigde Staten of het Caribisch gebied. Aan boord van deze schepen stierven in totaal bijna een half miljoen mensen.
De misschien wel opvallendste film over de ramp met de Titanic komt uit 1943. Deze Duitse spektakelfilm in zwart-wit verscheen midden in de Tweede Wereldoorlog en werd gemaakt door de nazifilmindustrie als propaganda tegen het vijandige Engeland.
In 1894 legde de vijfentwintigjarige Belgische luitenant Adrien de Gerlache een gewaagd plan voor aan de Société Royale Belge de Geógraphie in Brussel. Hij wilde in de voetsporen treden van de fictieve ‘kapitein Nemo’ en onder Belgische vlag een ontdekkingsreis op poten zetten, op zoek naar de geomagnetische zuidpool.
Politiek interesseerde botanicus Hendrik Uittien niet, totdat de opkomst van het nazisme hem zijn ogen opende. Hij kon zich niet langer afzijdig houden en kwam in verzet.
Wat was er zo geheim aan het vliegveld dat het jarenlang volledig van de kaart was gepoetst alsof het niet bestond?
