Jodenvervolging, geweld tegen of onderdrukking van Joden. De bekendste jodenvervolging is de Holocaust. Deze begint in 1935 met de Neurenberger rassenwetten. In de Middeleeuwen werden pogroms gehouden tegen Joden.
Overzicht van boeken over de Jodenvervolging
De artikelen die Prenger in zijn bundel samenbrengt zijn stuk voor stuk het lezen meer dan waard. Dat zijn ze vooreerst omdat de auteur zijn thema’s niet afsluit in een ver verleden, veertig of vijftig jaar geleden, maar aangeeft hoe ze hun sporen nalaten en tastbaar zijn tot op vandaag.
In augustus 2009, terwijl ze in het archief van het United States Holocaust Memorial Museum op zoek was naar biografische gegevens over een hoogbejaarde SS’er, kreeg de Amerikaanse historica Wendy Lower een tot dusver onbekende zwart-wit foto onder de neus geschoven. Op de foto staan vijf mannen, met lange jassen
Over de toestand in concentratiekamp Bergen-Belsen tegen het einde van de oorlog. En over de laatste transporten waarmee de nazi’s kort voor de komst van de Britten nog duizenden gevangenen probeerden af te voeren.
In het najaar van 1945 kwam de grootvader van Michal Citroen terug uit Auschwitz. Later vertelde hij haar hoe afschuwelijk de eerste jaren na de oorlog voor hem en zijn landgenoten geweest waren. Eenmaal thuis op vaderlandse bodem was er voor de meeste joden geen aandacht, geen begrip en geen
Nationaal Monument Kamp Vught is onlangs in het bezit gekomen van drie bijzondere foto’s, die gemaakt zijn door een Duitse soldaat tijdens een van de Jodentransporten vanaf het station in Vught in mei 1943.
Al ongeveer tien jaar reist de in Keulen woonachtige fotograaf en blogger Christian Hermann door Oost-Europa om sporen van verdwenen Joodse gemeenschappen te fotograferen.
Drie recente publicaties bewijzen dat de confrontatie met de Sjoa nog steeds onvermijdelijk is.
In de cartotheek zijn diverse administraties van de Joodse Raad samengevoegd. Na 1945 zijn de kaarten gebruikt om vast te stellen wat er tijdens de Holocaust met de personen op de kaarten was gebeurd.
Het ‘Hadamar Gemengde Rassen Tehuis’ werd tijdens de oorlogsjaren door de nazi’s opgericht. Officieel om half-Joodse kinderen op te vangen. In werkelijkheid werden de kinderen in het tehuis echter gebruikt voor “wetenschappelijk onderzoek” en in de meeste gevallen vermoord.
In de nacht van 21 op 22 januari 1943 werden bijna 1200 Joodse patiënten en een klein deel van het verplegend personeel van de Joodse psychiatrische inrichting Het Apeldoornsche Bosch naar Auschwitz gedeporteerd. Bij aankomst werden de patiënten direct vermoord.
