Dark
Light

Ronald Frisart

Ronald Frisart (1955) werkte in loondienst 42 jaar als journalist, soms regionaal, maar vooral op de gebieden binnenland, buitenland en economie. Eerst voor het ANP, daarna voor (combinaties van) Haarlems Dagblad/IJmuider Courant, Leidsch Dagblad, De Gooi- en Eemlander en Noordhollands Dagblad. Ook werkte hij nu en dan voor de regionale krantenclub Gemeenschappelijke Persdienst (GPD), zoals in 1997/1998 als correspondent in Indonesiรซ. Foto: Douwe van Essen
Het Depot Speciale Troepen tijdens een actie in het dorp Salomoni (Zuid-Celebes), waarbij medio februari 1947 een aantal mannen werd doodgeschoten.

Politieke springstof Indonesiรซ nu voor groot publiek toegankelijk

Politieke springstof met een ongekende kracht. Die indruk blijft achter na lezing van de rapportage van twee juristen over Nederlandse militaire โ€˜excessenโ€™ in Indonesiรซ (voornamelijk Zuid-Celebes). Lang hebben kabinetten de documenten in een diepe la verborgen gehouden. Later waren ze beperkt toegankelijk voor wetenschappers. Nu kan het grote publiek er kennis van nemen.
Nederlandse en Indonesische officieren overleggen in januari 1948 op Sumatra met internationale militaire waarnemers. In het midden met zonnebril de Amerikaanse kapitein J.A. Mac Naill, links naast hem, ook met zonnebril de Franse kapitein J. Rousset.

De internationale context van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog

Was het Renville-akkoord (januari 1948) wel zoโ€™n groot Nederlands succes als wordt beweerd? Hoe kwam Nederland ondanks boycots aan materieel voor de troepen in Indonesiรซ? Het zijn twee van de vragen die aan de orde komen in het derde boek naar aanleiding van het grote Indonesiรซ-onderzoek door drie wetenschappelijke instituten. Ditmaal staat de internationale context van de oorlog in Indonesiรซ
Demonstranten op de Place de la Comรฉdie in Montpellier.

โ€˜Gloire au 17รจmeโ€™ – Opstand en muiterij in Zuid-Frankrijk

In Nederland vrijwel onbekend, maar de Fransen weten het nog goed. In 1907 stond โ€˜le Midiโ€™, althans de grote zuidelijke wijnbouwregio Languedoc-Rousillon, in vuur en vlam. Letterlijk soms. En er vielen doden. Maar manschappen van het 17e regiment infanterie weigerden te schieten op het opstandige volk. Dat hielp om de regering-Clรฉmenceau te laten zwichten voor eisen van de oproerlingen.