Trevifontein – De bekendste fontein van Rome

De Trevifontein (Fontana di Trevi) is de bekendste en grootste fontein in Rome. De uit de achttiende eeuw daterende fontein is onder meer beroemd geworden dankzij de film La Dolce Vita uit 1960. Het monument is gebouwd naar een ontwerp van Gian Lorenzo Bernini.

De Trevifontein trekt dagelijks duizenden toeristen. Deze verdringen zich op het relatief kleine Piazza di Trevi om iets van de fontein te kunnen zien. Velen gooien muntjes over hun linkerschouder in het water. Volgens de mythe keert de persoon die dat doet in zijn leven ooit terug naar Rome. Wie twee muntjes in de fontein werpt loopt zelfs kans om in Rome zijn of haar geliefde te ontmoeten. En drie muntjes gooien vergroot de kans op een huwelijk. Kortom: hoe meer muntjes er gegooid worden, hoe meer geluk men ontvangt.

Dit bijgeloof is lucratief voor de stad Rome. Jaarlijks wordt er namelijk zo’n 1,5 miljoen euro aan muntjes in de Trevifontein gegooid. Wanneer de fontein wordt schoongemaakt, is steeds de vraag: waar gaat dit geld naar toe? Vroeger graaiden arme mensen vaak geld uit de fontein, maar dat werd uiteindelijk verboden. Sinds enkele jaren gaat het geld naar Caritas, een hulporganisatie die onder meer gaarkeukens en slaapplaatsen voor minderbedeelden inricht.

Plannen voor de Trevifontein

Sinds 1762, het jaar waarin de fontein plechtig werd ingewijd door paus Clemens XIII, stroomt er dagelijks tachtig miljoen liter water door de Trevifontein.

Zowel het plein als de fontein zijn vernoemd naar een kruispunt van drie wegen: Trevi komt van tre via (drie wegen). Vroeger stond op de plek van de huidige fontein een kleiner exemplaar. Deze was verbonden met de Aqua Virgo, een antiek aquaduct dat in 19 voor Christus werd gebouwd in opdracht van Marcus Vipsanius Agrippa. Dit aquaduct werd aangelegd voor diens badhuis, de Thermen van Agrippa.

Gian Lorenzo Bernini kreeg in de zeventiende eeuw van paus Urbanus VIII opdracht een grote fontein te ontwerpen voor het Piazza di Trevi. Bernini kwam met verschillende plannen, maar die waren allemaal zo duur dat de paus zich zelfs genoodzaakt zag de belasting op wijn te verhogen. Dit zorgde voor nogal wat gemor. Toen bleek dat Bernini ook nog eens van plan was om een oudheidkundig monument, de tombe van Cecelia Metella aan de Via Appia, te slopen zodat hij het materiaal voor zijn fontein kon gebruiken, was men er helemaal klaar mee. De bouwtekening voor de Trevifontein verdween in een la. Pas in de achttiende eeuw, onder paus Clemens XII, werd opdracht gegeven voor de bouw van de fontein. Het werk werd uitgevoerd door architect Nicola Salvi, die zich daarbij wel baseerde op de tekeningen van Bernini.

Oceanus

De fontein is circa 26 meter hoog en ongeveer 22 meter breed. Centraal staat de op een zeeschel gezeten zeegod Oceanus. Om hem heen zijn onder meer gevleugelde paarden en jonge zeegoden (tritons) te zien. Aan weerszijden van de zeegod staan twee grote vrouwenbeelden. Zij staan symbool voor de Overvloed en de Gezondheid.

Overzicht van boeken over het Romeinse Rijk

Scene uit ‘La Dolce Vita’ bij de Trevifontein

Bronnen ▼