Er zijn verscheidene biografieën en boeken verschenen over de bekende Duitse terroriste Ulrike Meinhof, kopstuk van de Rote Armee Fraktion (RAF). Het bekendst zijn wel de boeken van haar dochter Bettina Röhl (So macht Kommunismus spass!, 2006), het boek Ulrike Meinhof. De biografie (2007) van Jutta Ditfurth en de publicaties die prof.dr. Beatrice de Graaf over deze geweldpleegster heeft geschreven, onder meer in Gevaarlijke vrouwen (2012). Historicus Otto van de Haar voegt een nieuwe levensbeschrijving van Meinhof aan de reeks toe.
Belangrijke drijfveren voor Meinhof waren in elk geval haar communistische sympathieën, haat tegen het kapitalisme, de opmerkelijk grote invloed van ex-nazi’s in de Bondsrepubliek Duitsland (BRD), de aansluiting van de BRD bij de NAVO (1955) en ook de Vietnamoorlog.
Ulrike Meinhof was een sarcastische, humorloze vrouw met een groot rechtvaardigheidsgevoel, zo schrijft Van de Haar. Als journaliste van het blad Konkret verwierf ze in Duitsland landelijke bekendheid, nog voor ze zich in 1970 bij de RAF aansloot. Van de Haar beschrijft haar leven kort en krachtig, zonder zich te verliezen in details.
Gewelddadige traktaten
Voor Ulrikes jonge jaren – of ‘jongensjaren’ want ze gedroeg zich jongensachtig –, heeft hij slechts een twintigtal pagina’s nodig. Van de Haar onderscheidt zich van andere biografen door vrij uitgebreid aandacht te besteden aan de gewelddadige traktaten van Meinhof uit haar RAF-tijd van 1970 tot 1976. In dat jaar pleegde Ulrike zelfmoord in de Stammheimgevangenis te Stuttgart.
Otto van de Haars biografie is een beknopt en feitelijk boek geworden, waarin anekdotes minder aandacht krijgen. Voor geïnteresseerden die een snel en correct overzicht van Meinhofs leven willen – of van de gespannen situatie in de naoorlogse BRD – is dit dé perfecte biografie. Van de Haar heeft geen vernieuwend archiefonderzoek uitgevoerd, maar de boekenlijst achterin laat zien dat de auteur goed op de hoogte is van de publicaties die over zijn subject zijn verschenen.
Bekijk dit boek bij:
