Eduard de Belijder (ca. 1003-1066) – Engelse koning

Eduard de Belijder, koning van Engeland die regeerde van 8 juni 1042 tot 4 januari 1066. Werd na zijn dood heilig verklaard. Het koningschap van Eduard de Belijder markeert het begin van de Normandische invloed in Engeland.

Eduard de Belijder werd rond 1003 geboren als zoon van Aethelred II van Engeland en Emma van Normandië. Rond zijn tiende vluchtte hij met zijn vader en moeder naar Normandië vanwege binnenvallende Vikingen geleid door de Deense koning Sven Gaffelbaard. Eduard’s moeder Emma was afkomstig uit het Normandisch hertogelijk huis.

Tijdens de periode van Deense overheersing die tot 1042 duurde, verbleef hij in Normandië. De Deense koning Hardeknoet die van 1040 tot 1042 heerste over Engeland had geen kinderen en was een halfbroer van Eduard. Hardeknoet was een zoon die Knoet de Grote had verwekt bij Eduard’s moeder Emma van van Normandië. De koning van Denemarken en Engeland vroeg Eduard de Belijder hem na zijn dood op te volgen.

Zo geschiedde. Nadat Hardeknoet op 8 juni 1042 tijdens een drinkgelag in Lambeth om het leven was gekomen werd hij opgevolgd door Eduard de Belijder. Op 3 april 1043 werd hij in de kathedraal van Winchester tot koning van Engeland gekroond.

Eduard had ruim een kwart eeuw in Normandië gewoond en daar vele contacten. Tijdens zijn regering nam de Normandische invloed in Engeland hierdoor sterk toe.

Op 23 januari 1045 trouwde hij met Edith van Wessex, een dochter van graaf Godwin van Wessex. Dit huwelijk bleef echter kinderloos en Eduard ging daarom op zoek naar een geschikte opvolger. Hij liet weten dat Willem I de Veroveraar, hertog van Normandië, hem na zijn dood moest opvolgen. Zijn schoonvader Godwin was hier echter fel op tegen wat leidde tot een conflict. Godwin en zijn familie werden in 1051 uiteindelijk verbannen. Na een jaar in Vlaanderen te hebben verbleven keerde Godwin terug naar Engeland om zijn titel terug te eisen. Hoewel Godwin in 1053 overleed nam zijn geslacht in Engeland een zeer prominente positie in. Godwin’s zoon en opvolger Harold van Wessex wist meer land en macht te vergaren. In 1066 zou Harold onder ede hebben beloofd de aanspraken van hertog Willem I de Veroveraar op de Engelse troon te respecteren. Nadat Eduard de Belijder in 1066 was overleden werd hij echter tot koning gekroond. Harold ging de geschiedenisboeken in als koning Harold II van Engeland. De Normandische hertog accepteerde dit echter niet en viel Engeland in het najaar van 1066 binnen om Harold van de troon te stoten (Slag bij Hastings).

Van Eduard de Belijder wordt gezegd dat hij zich liever bezighield met geloofs- dan met staatszaken. Hij liet onder meer de Westminster Abbey bouwen. In 1161 werd hij heilig verklaard. Zijn feestdag is 13 oktober.