Dat de onlangs overleden Bram van der Vlugt al vroeg acteur wilde worden, maar door druk van zijn ouders eerst bouwkunde ging studeren in Delft, valt in alle necrologieën te lezen. En dat hij betrokken raakte bij het studententoneel. Maar hoe hij op de toneelschool terecht is gekomen is minder bekend.
Zij lijkt nu vergeten, maar ze werd een wonderkind genoemd toen ze als zestienjarige haar debuut maakte op het concertpodium. In 1910 speelde zij piano en cello op binnen- en buitenlandse podia. Ze maakte ook naam in de Italiaanse en Nederlandse opera. In de twintiger jaren maakt zij in het voormalig Nederlands Indië deel uit van een operettegezelschap en van een Italiaans Opera-ensemble. Vanaf 1935 had zij haar eigen ‘Grelinger’s operette gezelschap’.
Regina Grelinger was Joods kwam in 1942 in de strafgevangenis van Scheveningen (Oranjehotel) wegens het ‘Nicht beachten Anmeldepflicht für Juden’. Nadat zij haar straf had uitgezeten haalde ze haar echtgenoot (Ru Kolthoff) op die in het Sint Joris Gasthuis in Delft verborgen zat en dook met hem elders onder.
Contacten
Na de bevrijding pakte zij de draad van haar muzikale leven weer op samen met haar echtgenoot met ‘Grelinger’s Operette Gezelschap’. Ook gaf zij muzieklessen, tevens aan Bram van der Vlugt. Zij regelde dat Bram aangenomen werd op de toneelschool. Hij had al sinds 1946 pianoles van haar en later ook zangles en leerde cello spelen. De grootmoeder, tante en moeder van Bram van der Vlugt werden allen weggevoerd en vermoord in oorlog. Bram vermoedde dat zij daarom een zwak voor hem had. Toen hij na zes jaar Delft sjeesde in september 1958, zoals hij zelf zei, en zoekende was opperde Grelinger de toneelschool, maar de toelatingsexamens waren al geweest in juli. Zij had zo haar contacten en regelde dat Bram eind september op het spreekuur mocht komen bij de directeur van de Amsterdamse toneelschool, Willij Pos. Na dit gesprek mocht Bram vlak voor de herfstvakantie alsnog toelatingsexamen doen. De jury bestond uit Ank van der Moer en Ton Lutz. Hij mocht na de herfstvakantie beginnen. Dit betekende voor Bram erkenning, vertelde hij mij. Ook meldde hij – bescheiden – dat Grelinger wist dat ze te weinig jongens hadden, hij viel dus in een gat.
In 1961 deed hij eindexamen en kreeg hij van Regina Grelinger de zilveren lauwerkrans die zij destijds van Carmen Silva (1843-1916) koningin van Roemenië, had gekregen.
~ Lucie Beaufort
Historisch onderzoeker
Ook interessant: Regina Grelinger – Bewogen leven van een multi-instrumentalist
