Dat je flink kunt twisten over de wortels van Zwarte Piet is duidelijk. Dat de manier waarop hij is afgebeeld en omschreven steeds verandert ook. Bovendien is de kritiek op het personage van alle tijden.
Aankomende zondag wordt in de Amsterdamse Nicolaasbasiliek een reliek van de heilige Nicolaas bijgezet. Het gaat om een stukje van een vermeende rib van de bisschop dat de afgelopen duizend jaar in bezit was van de benedictijnerabdij van Egmond.
Dat de onlangs overleden Bram van der Vlugt al vroeg acteur wilde worden, maar door druk van zijn ouders eerst bouwkunde ging studeren in Delft, valt in alle necrologieën te lezen. En dat hij betrokken raakte bij het studententoneel. Maar hoe hij op de toneelschool terecht is gekomen is minder bekend.
Putten was in rouw en dit zou het eerste jaar zijn waarin veel gezinnen zonder vader het Sinterklaasfeest tegemoet gingen.
Nikolaas’ biografie bestaat grotendeels uit legendarische anekdotes, die suggereren dat hij al tijdens zijn leven zou hebben beschikt over de gave der bilocatie.
Politieke figuren als Luns, Lubbers, Kok en Van Agt werden in de vorige eeuw veelvuldig als Sinterklaas of Zwarte Piet afgebeeld.
En hop, daar gaan we weer. Als het niet Trouw is die nonsens publiceert over Mithras, zijn het de andere media wel die kwakgeschiedenis publiceren over de Oudheid. Zoals een volstrekt stompzinnig verhaal over het gebeente van Nikolaas van Myra: de Standaard, het Algemeen Dagblad, het Reformatorisch Dagblad, Scientias.
De Brusselse Sint-Niklaaskerk dateert uit het begin van de twaalfde eeuw en is opgedragen aan Sint-Nicolaas, de patroonheilige van de kooplieden.
De Kerstman is niet een bedenksel van Coca-Cola. Hij komt voort uit onze eigen oer-Hollandse Sinterklaas en volgens sommigen kan hij gezien worden als een soort achter-achterkleinzoon van de Germaanse oppergod Wodan.
Vanavond is het weer tijd voor het ‘heerlijk avondje’. Sinterklaas mag op allerlei plaatsen komen opdraven met zijn – al dan niet gekleurde – pieterbaas. Een paar foto’s uit de oude doos.
Op 6 december van een onbekend jaar in de vierde eeuw overleed in Myra de leider van de plaatselijke christelijke gemeenschap: bisschop Nikolaas.
De schoenen worden opgenomen in de vaste opstelling, waarin aandacht wordt besteed aan de beeldvorming over Afrikanen in de populaire cultuur.
Het Sinterklaasfeest is op de uitgeroepen tot Immaterieel Cultureel Erfgoed. Het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed (VIE) heeft dat bekendgemaakt.
Velen hebben een mening over Zwarte Piet en een van de meningen die je overal tegen kunt komen, is dat Zwarte Piet gebaseerd is op een negerslaaf.
Het deze week gelanceerde Sinterklaas-Rijksmuseum assortiment is gebaseerd op snoepgoed dat terug te vinden is op het schilderij 'Het Sint-Nicolaasfeest' van Jan Steen.
"De ene keer was hij vriendelijk, maar zo nu en dan boosaardig en zelfs agressief, karaktertrekken die soms óók aan Sint werden meegegeven. Sint leek bovendien aan het begin van de negentiende eeuw meer op een kruisridder."
Sinds de negentiende eeuw werd Sinterklaas veel gezien in Nederlandse kolonies als Suriname en Indonesië. De kinderen uit Nederlandse gezinnen die daar woonden vierden het feest vaak op scholen. En als de hoofdonderwijzer een enthousiaste Sinterklaasvierder was, werd het groots aangepakt. De Nederlandse Marietje Bier-Bergman herinnert zich hoe de goedheiligman in 1930 op haar school in Indonesië werd onthaald. Boven
Het kinderfeest zoals wij dat in Nederland en België kennen, vindt zijn oorsprong in Nicolaas van Myra, een bisschop uit Myra die in de vierde eeuw na Christus leefde.
Bij het Tropenmuseum in Amsterdam is vanaf 1 november de tentoonstelling Zwart & Wit te zien. Hierin bekijkt het museum hoe we, honderdvijftig jaar na de afschaffing van de slavernij, in Nederland met elkaar omgaan. De tentoonstelling is zeer actueel want momenteel loopt de Zwarte Pieten-discussie weer hoog op.
Het Turkse ministerie van Cultuur wil dat de resten van Sint-Nicolaas overgebracht worden naar Turkije. Dat meldde het ANP zondag.
Van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 schreef Anne Frank haar beroemde dagboek. Anne en de andere onderduikers in het Achterhuis leefden met veel beperkingen. Toch vierden ze er wel het sinterklaasfeest.
