Lend-Lease Act (1941) – Leen- en Pachtwet

De Lend-Lease Act, ofwel Leen- en Pachtwet, is een belangrijke Amerikaanse wet uit 1941. De wet, op 8 december 1940 als voorstel ingediend door de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt, werd op 11 maart 1941 door het Congres aangenomen. Wat hield de Lend-Lease Act precies in?

Inhoud van de wet

De Lend-Lease Act maakte het voor Amerikanen mogelijk om goederen te lenen of te verpachten aan de geallieerden. De Verenigde Staten waren op het moment van de invoering van deze wet nog neutraal. Het land raakte ‘pas’ na Pearl Harbor (7 december 1941) en de Duitse oorlogsverklaring aan Amerika op 11 december 1941 actief betrokken in de Tweede Wereldoorlog.

Franklin Roosevelt – bekend vanwege de New Deal-politiek waarmee hij de crisisjaren 1930 te lijf was gegaan -, wilde dat Groot-Brittannië de oorlog zou winnen. Engeland zat financieel echter aan de grond. Via de Lend-Lease Act wilde Amerika het land steunen.

Uitvoering: ruim 50 miljard aan steun en kennisdeling

Op grond van de Lend-Lease Act verstrekten de VS tot oktober 1941 voor ongeveer 1 miljard dollar aan militaire hulp aan het Verenigd Koninkrijk. In totaal voorzag de Leen- en Pachtwet tot augustus 1945 – toen de wet verviel in meer dan 50 miljard dollar aan financiële hulp aan ruim 40 landen. Onder meer Canada, Australië, China en de Sovjet-Unie kregen geld van de VS, maar het grootste bedrag ging naar de Britse Commonwealth. Het Britse Gemenebest ontving 63 procent van het totaalbedrag, de Sovjet-Unie 22 procent van het totaal.

In ruil voor de Amerikaanse hulp deelden de Britten hun technologische en wetenschappelijke kennis, over onder meer radar en straalaandrijving, met de Amerikanen.

Bronnen ▼