Volgens KPN worden de openbare telefooncellen nog maar nauwelijks gebruikt en kosten ze meer dan ze opbrengen. KPN was lange tijd verplicht om één telefooncel op iedere vijfduizend inwoners te leveren. Aan die wettelijke plicht kwam in 2008 echter een eind.
De afgelopen jaren zijn er al
duizenden telefooncellen verwijderd, maar nu heeft KPN dus besloten definitief te stoppen met de exploitatie van openbare telefooncellen. De cellen zouden niet meer rendabel zijn omdat vrijwel iedereen momenteel een mobiele telefoon heeft.
De telefooncel verdwijnt niet volledig uit het Nederlandse straatbeeld. Een deel van de ongeveer duizend nog aanwezige telefooncellen blijft bestaan. KPN heeft het beheer van 250 cellen overgedragen aan het bedrijf RBL Telecom. Daarnaast worden er nog eens 270 cellen met reclame beheert door reclamebedrijf Hillenaar.
Geschiedenis
In 1931 werd er in Nederland voor het eerst een straattelefooncel geplaatst. Deze stond op het Valeriusplein in Amsterdam en was nog niet groen. De eerste telefooncel leek qua uiterlijk veel op de bekende rode Engelse telefooncel maar was bruin van kleur. Voordat de eerste straattelefooncel werd geplaatst waren er al wel zogenaamde spreekcellen, maar veel waren er daarvan niet nodig. Aanvankelijk stonden ze alleen op de spoorweg- en tramstations. Later verschenen ze ook in postkantoren en bij andere openbare gelegenheden.
De telefooncel veranderde in de loop der tijd verschillende keren van uiterlijk. De cel die vanaf 1931 door de PTT geplaatst werd, was ontworpen door het Rotterdamse architectenkantoor Brinkman en Van der Vlugt. Deze cellen waren zilvergrijs van kleur en hadden grote ruiten. Vanaf 1965 verscheen een nieuw model, de zogenaamde 1100-cel. Deze cel leek erg op het oudere model, maar was groter en had ook een andere kleur. Deze kleur werd wel bekend onder de naam ’telecom-groen’. In het Museum voor Communicatie in Den Haag zijn verschillende oude modellen van de Nederlandse telefooncel te bewonderen.
