Het volkslied van Iran is sinds 1990 Sorood-e Jomhoori-e Eslami, wat zoveel betekent als ‘Hymne van de islamitische republiek’. Het lied is gecomponeerd door Hassan Riahi en de tekst is geschreven door Sayed Bagheri.
Sorood-e Jomhoori-e Eslami werd ingesteld als volkslied na het aantreden van grootayatollah Ali Khamenei, de hoogste leider van Iran. Het volkslied is tamelijk kort. De tekst gaat als volgt:
Tekst | Nederlandse vertaling |
---|---|
Sar zad az ofoq mehre xâvarân Foruqe dideje haq bâvarân Bahman, farre imâne mâst Payâmat ey Emâm, esteqlâl, âzâdi, naqše jâne mâst Šahidân, picide dar guše zamân faryâdetân Pâyande mâni o jâvedân Jomhuriye Eslâmiye Irân | Aan de horizon verschijnt de oostelijke zon, Het licht in de ogen van zij die in waarheid geloven In de maand Bahman ligt de almacht van ons geloof Jouw boodschap, o imam, van onafhankelijkheid en vrijheid zijn in onze zielen geprent O martelaren! Jullie krijgskreet echoot in de oren van de tijd, Voortdurend, aanhoudend en eeuwig: De Islamitische Republiek Iran! |
Opvoering van het volkslied van Iran:
Ey Iran
Onder Iraniërs is ook het lied Ey Iran zeer populair. De tekst van dit officieuze volkslied werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geschreven door de Iraanse geleerde Hossein Gol-e-Golab. De muziek is gecomponeerd door Ruhollah Khaleqi, de vader van de eerste Perzische vrouwelijke dirigent: Golnuš Xâleqi.
Op het moment dat Hossein Gol-e-Golab de tekst van het patriottische lied schreef, stond Iran er niet al te best voor. Het land had in de jaren dertig nauw samengewerkt met Adolf Hitler en bij de geallieerden bestond de vrees dat Iran zich zou aansluiten bij de zogeheten Asmogendheden. Om dat te voorkomen vielen de Sovjet-Unie en Groot-Brittannië het land in 1941 binnen, waarna Iran werd verdeeld in twee bezettingszones.
Gol-e-Golab zag deze gebeurtenissen met lede ogen aan. Naar eigen zeggen was hij op een dag getuige van een incident tussen Iraanse en Britse soldaten. Hierna besloot hij een gedicht te schrijven in een poging de Iraanse ziel levend te houden.
“Professor Ruhollâh Xâleqi schreef de muziek en ondanks alle politieke tegenstand vond het lied zijn weg naar het hart en de ziel van het volk.”
Het lied was inderdaad geliefd onder de Iraanse bevolking en was lange tijd het onofficiële volkslied van het land. Na de Iraanse Revolutie van 1979 was Ey Iran ook korte tijd het officiële volkslied. Ook vandaag de dag hechten nog veel Iraniërs erg aan het lied.