Black Terror, hoe een schip van hout en doek de vijand wegjoeg (1863)

De Amerikaanse burgeroorlog die in 1861 uitbrak, was een langslepend conflict tussen de Noordelijke Staten en de Zuidelijke Staten. Nieuwe technologische ontwikkelingen, zoals de introductie van de Gatling gun, de voorloper van de mitrailleur, zorgden voor een modernere vorm van oorlogvoering. Ook deed een nieuw type schepen, de Ironclad, zijn intrede. Deze schepen, aangedreven door stoom, waren met ijzer bepantserd en opereerden langs de kust. Door de lage vorm waarin ze gebouwd waren, konden zij niet op zee varen. Toch hadden de Ironclads een geduchte reputatie en daar werd tijdens de oorlog gebruik van gemaakt.

Op 24 februari 1863 werd de Noordelijke Ironclad USS Indianola door twee Zuidelijke schepen aangevallen en kwam vast te zitten in de oever van de Red River, een zijrivier van de Mississippi. De bemanning gaf zich al snel over aan de twee Zuidelijke aanvallers, terwijl werkers, waaronder slaven van een nabije plantage, werden ingeschakeld door de Zuidelijke Staten om de Indianola weer varend te maken. Dit tot ergernis van schout-bij-nacht David Dixon Porter, de Noordelijke commandant, die de Indianola wilde gebruiken om de Red River af te sluiten om zo de Zuidelijke bevoorrading te verhinderen. Hij wilde het schip terugveroveren, maar bezat zelf niet voldoende schepen om dat te doen. Daarom besloot hij een list te gebruiken.

Daarvoor nam hij een platbodem, een schip dat werd gebruikt om kolen te verslepen, en begon die te verbouwen. Canvas en houten planken werden gebruikt om het schip de vorm van een Ironclad te geven, waarbij een stuurhuis, een kazemat en de behuizing voor de schoepen werden nagemaakt. Onbruikbare reddingsboten werden toegevoegd als redmiddel voor niet-bestaande bemanningsleden. Tonnen werden naast het stuurhuis gezet om als schoorstenen te dienen en in deze ‘schoorstenen’ werden potten geplaatst met teer en uitgeplozen touw, die werden aangestoken om rook te produceren. Om dreigender over te komen, werd het schip zwart geschilderd. Zelfs aan offensieve capaciteiten werd gedacht: boomstammen fungeerden als kanonnen. De list had commandant Dixon Porter twaalf uur en $ 8,63 gekost. Hij doopte het schip de Black Terror.

Op 25 februari, vlak voor middernacht, werd de Black Terror op pad gestuurd. Aan boord bevonden zich geen bemanningsleden, maar dreigende, zwarte rook steeg op uit de nagemaakte schoorstenen. Eenmaal liep de Black Terror tegen de oever, maar het schip werd snel door Noordelijke soldaten terug de rivier opgeduwd om zijn tocht van angst en terreur te vervolgen.

Drijvende leugen

Zodra de Zuidelijke Staten het schip zagen, openden zij het vuur. De kanonschoten leken de Black Terror echter niet te deren. Toen de Zuidelijke bergingswerkers erachter kwamen dat er een Ironclad hun kant op kwam, besloten zij om de Indianola snel tot zinken te brengen en te vluchten – koste wat kost diende voorkomen te worden dat het schip weer in handen zou vallen van de oorspronkelijke bezitters. De drank van de Indianola was het enige wat van boord was gehaald. De munitie en bewapening werd met het schip tot zinken gebracht.

De Black Terror dreef nog een tijdje door, totdat het schip uiteindelijk vastliep. Toen pas ontdekten de Zuidelijke soldaten dat de Black Terror weinig meer was dan een drijvende leugen. De Black Terror had zijn taak volbracht: de Indianola was niet in handen van de Zuidelijke Staten gevallen. Misschien was de list zelfs iets te goed gelukt: de Indianola was namelijk ook onbruikbaar geworden voor de Noordelijke Staten.

Ook interessant: Hocus pocus, pilatus, pas? Hoax!
…en: De bijzondere laatste woorden van John Sedgwick

Bronnen ▼