In 1997 werd Tonny de Jong Europees Kampioen op de schaats. Een grote verrassing want ze was niet goed genoeg voor deze titel. Maar ze introduceerde een nieuwe schaats op de wedstrijdbaan: de klapschaats en bewees ook direct aan de andere schaatsers dat deze schaats revolutionair was. Met een klapschaats kun je veel effectiever afzetten. Ook bij het tafeltennis deed zich zoān revolutie voor. Met dit verschil dat je in 1997 de klapschaats gewoon in de winkel kon kopen. Het batje van de Japanner Hiroji Satoh was een geheim wapen. Helemaal eerlijk was dat niet natuurlijk. Er was geen level playing field.
Spin
Het was een revolutie die zijn weerga niet kende. Er waren twee belangrijke verschillen. Het eerste was dat je het balletje niet meer hoorde stuiten op het nieuwe batje van Satoh. Pingpong was met harde batjes een sloom spel met veel geluid. Het wegvallen van het geluid was van invloed op de timing van de tegenspeler.
Het tweede voordeel was veel groter: je kon veel meer spin gebruiken. Dat veranderde de snelheid en richting van de bal. Het spel werd daardoor bijna onvoorspelbaar en veel sneller: een wereld van verschil. Het spel werd zelfs zo snel dat ten behoeve van de kijkers het balletje groter moest worden om het spel goed te kunnen volgen. De doorsnede werd bepaald op 40 millimeter, om het spel vertragen. Een grotere bal zorgde voor meer luchtweerstand.
Satoh werd wereldkampioen in Bombay en in zijn land door miljoenen mensen verwelkomd als een held. Tegenwoordig speelt iedereen met rubbers die ook een enorme kwaliteitsverbetering kregen. Vrijwel iedere competitiespeler zou een speler van voor 1952 van tafel vegen.
https://www.youtube.com/watch?v=3CJURtUbHh0
