Vijftig jaar na de arrestatie van nazi-kopstuk Adolf Eichmann worden de documenten over Eichmanns vlucht nog steeds geheim gehouden. Een Duitse journalist wil de Duitse geheime dienst nu via de rechter dwingen de documenten vrij te geven. Dat meldt de Duitse krant Der Spiegel.
Volgens de Duitse buitenlandse inlichtingendienst BND bevatten de documenten informatie van andere inlichtingendiensten en kunnen ze daarom niet vrijgegeven worden. Dit zou buitenlandse inlichtingendienst er volgens hen in de toekomst misschien van kunnen weerhouden informatie met Duitsland te delen. Volgens de Duitse journalist Gabriele Weber weegt het recht op vrijheid van informatie echter zwaarder. Ze heeft daarom een rechtbank in Leipzig gevraagd BND te verplichten de documenten vrij te geven. Drie rechters buigen zich momenteel over in totaal bijna 4500 pagina’s over Eichmann.
Hoewel de BND niet wil zeggen van welke inlichtingendienst de geheime informatie komt, wordt algemeen aangenomen dat het van de Mossad, de Israëlisch inlichtingendienst, komt. Door hen werd Eichmann in 1960 veroordeeld en opgehangen voor zijn daden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Adolf Eichmann was één van de uitdenkers van de Endlösung, de oplossing van het Jodenvraagstuk. Hij wilde aanvankelijk de Joden naar het huidige Israël brengen, maar kreeg van de Britse overheid, die het op dat moment in het gebied voor het zeggen had, geen medewerking. Tijdens de oorlog was hij verantwoordelijk voor transporten naar concentratie- en vernietigingskampen. Na de oorlog werd hij gearresteerd, maar hij wist te ontsnappen en hield zich vijf jaar schuil in Duitsland. In 1950 vluchtte hij naar Argentinië.
Volgens een Argentijnse journalist, Uki Goñi, die zich al jaren bezighoudt met gevluchte ex-nazi’s is er helemaal geen sprake van een geheime dienst en wil de Duitse overheid de papieren niet vrijgeven, omdat het belastend is. Dat zegt hij tegen Der Spiegel. In zijn boek The real Odessa, how Peron brought the nazi war criminals to Argentina beweert hij dat de Argentijnse overheid verschillende nazi’s nieuwe paspoorten verschafte, zoals Eichmann en ook ‘Engel des doods’ Jozef Mengele. Volgens Goñi deden Argentinië en de Duitse inlichtingendiensten goede zaken met elkaar.
Datzelfde zegt Reiner Geulen, de advocaat van Gabriele Weber. Volgens hem heeft Eichmann bij zijn vlucht uit Duitsland niet alleen hulp gehad van de Duitse inlichtingendienst, maar ook van Italië en het Vaticaan. Dit laatste is geen rare suggestie. Het is bekend dat de Duitse bisschop Alois Hudal in Rome paspoorten regelde voor nazi’s om ze te helpen ontsnappen.
Volgens de officiële versie hield Eichmann zich nadat hij ontsnapte uit gevangenschap geruime tijd schuil in Noord-Duitsland. In 1950 kreeg hij van het Internationale Rode Kruis in Genua (Italië) een staatlozenpaspoort onder een valse naam en vluchtte hij daarmee naar Argentinië.
Dat zijn vlucht na vijftien jaar voorbij was, kwam door Auschwitz-aanklager Fritz Bauer van het Simon Wiesenthal-centrum die Eichmann op het spoor kwam. Met die informatie ging hij echter niet naar de Duitse overheid. Volgens zijn biografe en de Duitse schrijver Wilhelm Dietl, die een boek schreef over de ontvoering van Eichmann in Argentinië, kwam dat vanwege de vele oud-nazi’s in de Duitse regering. Hij was bang dat de Duitse overheid niks zou doen. Bovendien was de ambassadeur van Argentinië een ex-nazi. Bauer ging daarom naar Israël om zijn informatie te delen. Via hen werd Eichmann uiteindelijk opgepakt.
Het proces tegen Eichmann kreeg veel media-aandacht. Volgens sommigen beseften veel mensen pas tijdens die rechtszaak hoe verschrikkelijk de holocaust was geweest. De rechtbank doet binnenkort uitspraak over de geheime Duitse documenten.
