Dat Albert Einstein geniaal was, was wel duidelijk toen hij nog leefde. De vader van de moderne natuurkunde overleed op 18 april 1955. Hij werd gecremeerd en zijn as werd uitgestrooid op het terrein van het Institute for Advanced Study. Bij de autopsie had pathologist Thomas Stoltz Harvey de hersenen van Einstein echter al verwijderd. Hij wilde het brein van Einstein onderzoeken in de hoop er achter te komen wat Einstein eigenlijk zo briljant maakte.
Enkele stukjes brein kwamen in de jaren zeventig in bezit van de Amerikaanse Lucy Rorke-Adams. Deze inmiddels gepensioneerde neuropatholoog besloot de zesenveertig ‘hersenplakjes’ te doneren aan het het Mütter Museum, een medisch museum in Philadelphia. Dit museum stelt de plakjes brein de komende maanden tentoon.
Het grootste deel van de hersenen van Einstein is in bezit van het universitair medisch centrum van Princeton, waar de autopsie op het lichaam van de natuurkundige plaatsvond. Bij de bestudering van de hersenen van Einstein werd aanvankelijk overigens niets bijzonders ontdekt. Pas in 1999 ontdekt een onderzoeksteam van de McMaster-Universiteit in Hamilton iets opvallends: het deel van de hersenen dat men gebruikt voor ruimtelijke herkenning, bewegingsinzicht en wiskundig denken, was bij Einstein vijftien procent breder. Einstein bleek daadwerkelijk een wiskundeknobbel te hebben gehad.
Lees ook: Albert Einstein (1879-1955)
