De Nederlandse rechtsgeleerde Jonas Daniël Meijer was de eerste joodse advocaat in Nederland en lid van de grondwetscommissie.
Advocaat
In 1790 verhuist Meijer samen met zijn moeder naar een woning aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam. Zijn vader is enige tijd daarvoor overleden. Jonas Meijer bezoekt in Amsterdam het Atheneum Illustre en studeert daar van 1793 tot 1796 rechten. Kort nadat hij is afgestudeerd, wordt hij, als eerste jood, benoemd tot advocaat.
Meijer zet zich in voor de gelijke behandeling van joden in Nederland. Hij is onder meer van mening dat het Jiddisch moet worden afgeschaft en zit in een commissie die tot doel heeft de verdeelde joodse gemeenschap op één lijn te krijgen. In maart 1807 brengt hij aan koning Lodewijk Napoleon (1778-1846) verslag uit over de erbarmelijke omstandigheden waarin veel joden dan leven.
Dankzij diezelfde koning wordt Jonas Meijer in 1806 directeur van de Bataafse Courant, een voorloper van de Staatscourant. Voor die tijd een opvallende benoeming aangezien joden nauwelijks hoge banen toegewezen krijgen.
Grondwetscommissie
In 1813 wordt Meijer lid van het voorlopig bestuur van de grondwetscommissie. Hij houdt zich in die hoedanigheid vooral bezig met de juridische kant van de Grondwet (Staatsregeling voor het Bataafsche Volk) die op 29 maart 1814 wordt bekrachtigd. Meijer is hierna korte tijd rechter. Daarna schrijft hij onder meer het zesdelig juridisch werk: Esprit, origine et progrès des institutions judiciaires des principaux pays de l’Europe.
