De vondst werd al in de zomer van 2010 gedaan door Remco Bleeker. Hij trof het schedeltje aan in de Winterswijkse steengroeve. Aanvankelijk dacht hij dat het om een prehistorisch visje ging, maar toen hij het object na enkele maanden nader ging onderzoeken, ontdekte hij allerlei tandjes. Het bleek te gaan om de schedel van een zogenaamde zeesauriër. De schedel is inmiddels onderzocht door medewerkers van de universiteiten van Bonn en Zürich. Binnenkort wordt hij tentoongesteld in museum Twentsewelle in Enschede. Het museum:
Het zeesauriertje, want dat is het, een zeer klein diertje van ongeveer 15-20 centimeter, is geplaatst in een nieuw taxon met voornamelijk grotere zeesauriërs die voornamelijk schelpen en zee-egels aten, namelijk de Placodontiformes. Het bijzondere is dat dit dier naast de spatelachtige voortanden die de grotere soorten ook hebben, geen kauwplaten heeft maar gewone puntige tandjes.
Het diertje leefde nog voor de dinosauriërs de aarde gingen bevolken, namelijk zo’n 245 miljoen jaar geleden. De soort is Palatodonta bleekeri gedoopt en daarmee vernoemd naar de ontdekker.
De kleine sauriër, de kleinste ooit in Nederland gevonden, jaagde waarschijnlijk op kleine ongewervelden in de zeebodem zoals garnalen, wormen en andere organismen. Volgens Twentsewelle is het erg bijzonder dat er in Nederland een nieuwe sauriër is gevonden. De enige plekken waar in Nederland nieuwe sauriërs gevonden worden zijn de Winterswijkse steengroeve en de ENCI groeve in Maastricht.
