Partij tot Likwidatie van Nederland

In de Nederlandse parlementaire geschiedenis en in de gemeentepolitiek zijn er tal van bijzondere partijen, fracties en lijsttrekkers geweest die breed de aandacht trokken. Bekende voorbeelden zijn de Amsterdamse zwerver Had-je-me-maar, die begin twintigste eeuw de aandacht trok in het Amsterdamse politieke circuit. Of de Politiek Logisch Oprechte Partij (PLOP) van Willem Homan, die in de jaren 1990 de Asser politiek op stelten zette. Een vrij onbekende partij die in de jaren 1980 de aandacht trok, was de Partij tot Likwidatie van Nederland (PLN).

Wat was dit voor partij, waarom werd deze opgezet en wat bereikte deze partij al dan niet in politiek en maatschappelijk opzicht?

Het ontstaan van de Partij tot Likwidatie van Nederland

De Partij tot Likwidatie van Nederland (PLN) werd in 1981 opgericht door Gerrit Kreuger uit De Kaag, een dorp tussen Amsterdam en Leiden. Kreuger noemde zichzelf een ‘linkse nar’. Het ludieke hoofddoel van de PLN was, zoals de partijnaam al aangeeft, de opheffing van Nederland. Dit was meteen ook de enige doelstelling van de partij. Door Nederland in de verkoop te doen, zou er zoveel geld verdiend kunnen worden dat iedere Nederlander miljonair werd, aldus de partij. Goede potentiële kopers waren, zo stelde Kreuger, een van de rijke OPEC-landen, bijvoorbeeld Saudi-Arabië of Japan.

De partij probeerde de aandacht te trekken met verkiezingsleuzen als:

“Met de PLN de tweede Gouden Eeuw in..!”

“Hoge nood, Van Agt in de goot..!”

“Niet bij brood en beleg alleen..!”

“Liever miljonair dan modaal..!”

Uiteindelijk stemden op 26 mei 1981 tijdens de landelijke verkiezingen 826 mensen op de Partij tot Likwidatie van Nederland, van wie ongeveer 700 stemmers uit Amsterdam kwamen en de rest uit Haarlem (meer kieskringen had de PLN niet). Dat waren natuurlijk veel te weinig stemmen voor een Kamerzetel.

De Partij tot Likwidatie van Nederland was overigens niet de enige politieke nieuwkomer tijdens de Tweede Kamer-verkiezingen van 1981. Dat jaar deden er liefst 55 partijen mee, waarvan 13 nieuwkomers. Opvallende andere namen waren Samen Overleven of Sterven (SOS), Leefbaar Nederland (LN), de Televisie en Computer Partij (TCP), de Politieke Partij Drugsgebruiker (PPD) en de Motorrijders Volksbelangen Organisatie (MVO).

De ‘likwidatie’ van de PLN

De Leidse uitgever Hans van Brussel – sinds 2017 eigenaar van het feministische blad Opzij – maakte in 1984 bekend de PLN financieel te sponsoren, richting de verkiezing van 1986. In ruil daarvoor mocht hij het zogenoemde Lachboek van de Partij tot Likwidatie van Nederland uitgeven.

In 1986 ging de Partij tot Likwidatie van Nederland echter ten onder. Op 20 januari van dat jaar besloot de belangrijke sponsor Van Brussel zich terug te trekken en de partij niet langer financieel te steunen. Hierdoor kon de PLN geen tv-zendtijd inkopen en evenmin de negentien landelijke kieskringen sponsoren.

Aan de Tweede Kamer-verkiezingen op 21 mei 1986 deed de PLN niet meer mee. De partij verdween zo vrij geruisloos uit het politieke landschap.

Boek: De Tweede Kamerverkiezingen in vijftig stappen

Bronnen ▼