Paus uit de achtste eeuw na Christus.
Het geboortejaar van paus Adrianus I is onbekend. Wel is bekend dat hij uit de Romeinse adel stamde. In 772 werd hij unaniem door de Romeinse clerus gekozen tot opvolger van de overleden paus Stefanus III.
Zijn pontificaat viel samen met de opkomst van de Frankische koning Karel de Grote. Kort nadat Adrianus I paus geworden was viel Desiderius, koning van de Longobarden, het grondgebied van de paus binnen. Adrianus I riep hierbij de hulp in van Karel de Grote. Deze nam met een groot leger de stad Pavia in. Als dank schonk Adrianus I Karel de Grote de zogenaamde canones-collectie die van groot belang was voor het organiseren van de Frankische kerk. Karel de Grote bevestigde op 6 april 774 het graf van Petrus ‘Pippijns belofte van Quiercy’ waardoor een groot deel van Italië onder pauselijk gezag kwam.
Voorheen hadden de pausen zich vooral op Constantinopel gericht maar nu werd de aandacht verlegd naar de Karolingers. Deze verandering wordt ook wel de Frankische wending genoemd. In Rome werd Adrianus I gezien als een groot beschermer en bouwheer. Hij herstelde onder meer verschillende kerken en aquaducten. In de latere middeleeuwen werd hij vaak aangehaald als voorbeeld voor de paus-keizerverhouding.
Paus Adrianus I was een van de langst zittende pausen. Hij overleed op 25 december 795 en werd opgevolgd door paus Leo III.
