Op 29 maart 1871 werd in Londen de Royal Albert Hall officieel geopend door koningin Victoria. De beroemde concertzaal is vernoemd naar haar echtgenoot, Albert van Saksen-Coburg-Gotha.
Bij leven had prins-gemaal Albert zich hard gemaakt voor de komst van een complex van culturele instellingen in de buurt van Hyde Park. De prins, die overigens absoluut niet populair was onder de bevolking, wilde dat mensen hier op een eenvoudige manier kennis konden maken met verschillende vormen van kunst en cultuur.
Overdekt amfitheater
De concertzaal die na zijn dood ter ere van de prins werd gebouwd, werd oorspronkelijk ontworpen door Francis Fowke, een genieofficier die ook nauw betrokken was bij de bouw van het huidige Victoria and Albert Museum in South Kensington. Deze Fowke, die van huis uit geen architect was, liet zich bij zijn ontwerp inspireren door de Romeinse amfitheaters. Anders dan in de Romeinse tijd kreeg de Royal Albert Hall uiteraard wel een overkapping. Deze is gemaakt van glas en gietijzer en loopt over de gehele breedte van het gebouw (67 meter). De eerste ontwerper van de concertzaal overleed in 1865. Het project werd hierna overgenomen door een andere genieofficier: Henry Scott.
De eerstesteenlegging vond plaats op 20 mei 1867. Koningin Victoria, die zich sinds de dood van haar man nauwelijks nog in het openbaar had vertoond, verliet hiervoor in rouwkleding haar paleis. Tijdens de ceremonie, die werd afgesloten met eenentwintig kanonschoten, richtte de vorstin zich nog kort tot het publiek:
“It is my wish that this Hall should bear his name to whom it will have owed its existence and be called The Royal Albert Hall of Arts and Sciences”
Akoestiek
Na oplevering in 1871 was het gebouw lange tijd berucht om zijn slechte akoestiek en echo. Qua architectuur was de Royal Albert Hall absoluut een blikvanger, maar voor concerten was het bouwwerk eigenlijk dus niet heel erg geschikt. De zaal werd echter ook voor andere doeleinden gebruikt. Zo kon men er begin twintigste eeuw bijvoorbeeld terecht voor bijvoorbeeld worstelwedstrijden, partijconferenties en lezingen. En in december 1909 was de zaal het decor van de eerste indoor marathon van Groot-Brittannië. Twee deelnemers, de Italiaan Dorando Pietri en Londenaar C. W. Gardiner, moesten maar liefst 524 rondjes door het auditorium rennen om de complete marathon te voltooien. Pietri haakte na vierentwintig kilometer af, Gardiner voltooide de volledige marathon.
In de jaren zestig van de vorige eeuw werden er aanpassingen gedaan waardoor de akoestiek verbeterde en de concertzaal aan populariteit won. Wereldberoemde zijn de jaarlijkse Proms, een jaarlijkse serie zomerconcerten voor een groot publiek. De Royal Albert Hall is tegenwoordig de thuisbasis van de Royal Philharmonic Orchestra.
De Royal Albert Hall is eenenveertig meter hoog en biedt plaats aan vijfduizend bezoekers, hoewel dat aantal voor speciale activiteiten uitgebreid kan worden tot 8 à 9000. De buitenzijde van de beroemde concertzaal is opgetrokken uit rode baksteen. Rondom zijn een groot aantal terracotta decoraties te vinden.
Orgel
Grote blikvanger in de Royal Albert Hall is het Grand Organ. Het oorspronkelijke orgel bevatte 111 registers en werd gebouwd door Henry Willis. Dit is echter niet het orgel dat we vandaag de dag in de beroemde concertzaal zien. In 1924 werd het orgel van de Royal Albert Hall namelijk herbouwd door de firma Harrison & Harrison. Het het aantal registers werd hierbij uitgebreid tot 146 en daarnaast werden er drie percussieregisters toegevoegd. Op het moment van oplevering in 1933 was dit het grootste orgel in het Verenigd Koninkrijk. Vandaag de dag moet het orgel slechts een instrument voor zich dulden: het grote orgel van de Kathedraal van Liverpool.
A look around the Royal Albert Hall
Boek: The Royal Albert Hall: A Masterpiece for the 21st Century
Bronnen ▼
-https://www.royalalberthall.com/about-the-hall/our-history/explore-our-history/
-https://www.britannica.com/topic/Royal-Albert-Hall
-1001 Gebouwen – Mark Irving p.295
-https://en.wikipedia.org/wiki/Royal_Albert_Hall
