De viering van het 150-jarig bestaan van Italië loopt niet zoals gepland. Zuid-Tirol weigert mee te doen aan de viering, omdat het in 1861 nog geen deel uitmaakte van Italië en na de Eerste Wereldoorlog bovendien ongevraagd tot Italië ging behoren.
Het zou een groot feest moeten worden, de viering van honderdvijftig jaar Italië. Het feest waarbij de Italiaanse eenwording in 1861 wordt gevierd kan echter maar op gematigd enthousiasme rekenen in Italië. Tot groot verdriet van de Italiaanse president Giorgio Napolitano.
Niet alleen de president van Zuid-Tirol, Luis Durnwalder, loopt niet erg warm voor het 150-jarig jubileum. Ook de regeringspartij Lega Nord, die streeft naar een onafhankelijk Noord Italië ziet weinig in de nationalistische viering. Oud-president Carlo Azeglio Ciampi heeft zich onlangs teruggetrokken uit de organisatie van de festiviteiten en ook de Katholieke Kerk zou weinig trek hebben in de viering van de Italiaanse eenwording, waarbij ze bijna haar hele grondgebied kwijtraakte aan het nieuwe Italië.
Italiaanse eenwording
De eenwording van Italië, ook wel risorgimento (herrijzenis) genoemd, ging niet vanzelf. Het proces begon met het Congres van Wenen (1814), maar werd pas bijna vijftig jaar later, na verschillende revoluties, afgerond. In 1861 werd het Koninkrijk Italië uitgeroepen, met koning Victor Emmanuel II aan het roer en Turijn en later Florence als hoofdstad. In 1866 werd ook Venetië onderdeel van Italië. Daarna moest er een oorlog aan te pas komen om ook het gebied rond Rome, de Kerkelijke Staat, bij Italië te trekken. Toen dat in 1870 lukte, werd Rome de hoofdstad van Italië.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef Italië aanvankelijk neutraal. Nadat ze echter tijdens het Verdrag van Londen een groot aantal gebieden in Duitsland en Oostenrijk kregen toegezegd, verklaarde Italië toch de oorlog aan deze twee landen. Als gevolg van deze afspraak kreeg Italië na de oorlog zeggenschap over Istrië, Triëste, Zadar en Zuid-Tirol.
Bevrijdingscomité Zuid Tirol
De Duits- en Ladinischtaligen in Zuid-Tirol werden na de inlijving van Italië als tweederangs burgers gezien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hoopten de inwoners dat Hitler het gebied terug zou eisen. Dat gebeurde echter niet. In de jaren vijftig ontstond de verzetsbeweging BAS, het Bevrijdingscomité Zuid Tirol. Uiteindelijk zorgde die beweging ervoor dat Duits en Ladinisch officiële talen werden in het gebied. Zo’n tien jaar geleden sprak nog zo’n zeventig procent van de inwoners van Zuid-Tirol Duits, waaronder ook de populaire president Luis Durnwalder.
