Vrede van Amiens (1802)

De Vrede van Amiens maakte op 27 maart 1802 een einde aan de oorlog tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. In Frankrijk werd Napoleon onder invloed van de vreugde over de gesloten vrede tot Consul voor het leven gekozen (augustus 1802).

Ook het Bataafs Gemenebest (waar destijds het grootste deel van het huidige Nederland onderdeel van uitmaakte) nam deel aan de onderhandelingen over de vrede. Het had Rutger Jan Schimmelpenninck afgevaardigd. Bij de vrede van Amiens raakte het Gemenebest Ceylon definitief kwijt, maar het kreeg de Kaap de Goede Hoop terug. Enkele jaren later bezetten de Britten de Zuid-Afrikaanse kolonie echter alweer.

Engeland gaf verder het streven naar het herstel van het stadhouderschap in Nederland officieel op, onder de voorwaarde dat het Huis van Nassau schadeloosgesteld gesteld werd.

Van korte duur

De Vrede van Amiens moest een einde maken aan de oorlogen die na de Franse Revolutie waren uitgebroken. Veel mensen geloofden dat er eindelijk een blijvende vrede was bereikt, maar dat bleek niet het geval. De vrede hield slechts een jaartje stand. In 1803 verklaarden de Britten weer de oorlog aan Frankrijk.

Boek: Vieren van vrede – Het ontstaan van de Nederlandse identiteit