Meer dan 75 jaar nadat hij naar het front was vertrokken, weet Tamara eindelijk waar haar vader is gebleven. Op het Russisch Ereveld in Leusden. Onderzoeker Remco Reiding kreeg gisteren een vreemd nummer op zijn scherm te zien. “Een nummer uit Letland. Toen ik de voicemail afluisterde, kreeg ik kippenvel.”
Aan de andere kant van de lijn hingen een dochter en een kleindochter van Aleksej Andrejevitsj Andrejev, een van de Sovjetsoldaten die op het Russisch Ereveld in Leusden begraven liggen.
“Ze had voor het eerst in haar leven een computer gekocht en de naam van haar opa ingetypt. Zo kwam ze uiteindelijk op de website van onze stichting uit.”
Meer dan vijftien jaar was de familie ondanks verwoede pogingen onvindbaar gebleken. Geen spoor in hun dorp, dat door de nazi’s werd platgebombardeerd tijdens de oorlog. En geen enkele informatie in Wit-Rusland, waar de familie naartoe zou zijn gegaan. Terwijl Reiding er toch in slaagde om nabestaanden van meer dan tweehonderd soldaten te traceren.
“Nu blijkt dat ze tijdens de oorlog in een kamp in Wit-Rusland waren ondergebracht en na de oorlog in Letland zijn gaan wonen.”
De moeizame, langdurige zoektocht maakte de positieve uitkomst ook voor Reiding bijzonder.
“Het is keer op keer prachtig om kinderen te kunnen vertellen dat hun vader niet langer vermist is, maar deze familie heb ik wel heel lang gezocht. Ik ben blij dat ik dit onopgeloste mysterie nu kan afsluiten.”
Nu vader terecht is, wil dochter Tamara zijn graf bezoeken. De Stichting Russisch Ereveld gaat op zoek naar sponsors om de reis mogelijk te maken.
