Gerald Ford (1913-2006) – Amerikaanse president

Op 9 augustus 1974 trad Gerald Ford (1913-2006) aan als 38e president van de Verenigde Staten. Als Republikein volgde hij zijn collega Richard Nixon (1913-1994) op, die vanwege het Watergate-schandaal moest aftreden. Ford stond bekend als een betrouwbare politicus, die gericht was op het compromis en op verzoening en een sportief en beetje onhandig persoon. Tijdens Fords presidentschap kwam er een einde aan de Vietnamoorlog.

Jeugd, opleiding en militair (1913-1948)

Gerald Ford (Gerald Rudolph Ford) werd geboren op 14 juli 1913 in Omaha, Nebraska, als Leslie Lynch King jr. Hij was de zoon van Leslie Lynch King sr. en Dorothy Ayer Gardner Ford. Na de scheiding van zijn ouders vertrok Leslie met zijn moeder naar de stad Grand Rapids in Michigan. De tweede man van zijn moeder adopteerde hem en na zijn herdoop kreeg hij de naam Gerald Rudolph Ford jr.

Toen hij aan de University of Michigan economie studeerde, blonk Gerald Ford uit in American Football. In 1934 koos men hem als ‘most valuable player’ van de universiteit. Na het behalen van zijn Bachelor of Arts in Economics studeerde Ford vanaf 1935 rechten aan Yale University (tot 1941). Aan deze universiteit kwam hij in aanraking met de politiek, toen hij in 1940 besloot om als vrijwilliger aan de slag te gaan in het promotieteam van de Republikeinse presidentskandidaat Wendell Willkie.

In 1941 keerde Ford terug naar Grand Rapids, waar hij aan de slag ging bij een advocatenkantoor en kennismaakte met de lokale politiek.

Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Gerald Ford als luitenant werkzaam op een Amerikaans vliegdekschip in de Stille Oceaan. Hij vocht onder meer bij de Filipijnen. In december 1944 kwam Ford bijna om toen zijn vliegdekschip in een orkaan terecht kwam. Van april 1945 tot januari 1946 werkte Ford als marinierstrainer bij de Naval Reserve Training Command in Glenview, Illinois. In oktober 1945 promoveerde hij tot Lieutenant Commander. In juni 1946 verliet Ford het Amerikaanse leger.

In augustus 1947 ontmoette Gerald Ford het voormalige model Elizabeth Bloomer, met wie hij op 15 oktober 1948 trouwde. Samen met deze ‘Betty’ Ford kreeg hij drie zonen en een dochter.

In het Congres en Huis van Afgevaardigden (1948-1974)

In de jaren 1948-1973 maakte Gerald Ford als Republikein deel uit van het Amerikaanse Congres, als afgevaardigde voor het vijfde district Michigan. President Lyndon Johnson benoemde hem in 1963 tot lid van de veelbesproken Commissie-Warren. Deze commissie deed onderzoek naar de moord op John F. Kennedy. In 1965 werd Ford gekozen tot Republikeins leider in het Huis van Afgevaardigden.

In de jaren 1973 en 1974 was Gerald Ford vicepresident onder president Richard Nixon. Hij verdedigde hem zo lang mogelijk tijdens het Watergateschandaal, maar tevergeefs: Nixon moest aftreden.

Ford aan het roer: de presidentiële jaren (1974-1977)

Zonder gekozen te zijn (Ford was de enige die zonder verkiezingen aan de macht kwam), trad Gerald Ford op 9 augustus 1974 onder aflegging van de eed aan als de 38e Amerikaanse president. Dit omdat Richard Nixon was afgezet vanwege het Watergate-schandaal.

Ford slaagde erin om het vertrouwen van het Amerikaanse volk in de president en de politiek terug te winnen. Ook de verstandhouding tussen Gerald Ford en het parlement was over het algemeen goed. Toch sprak Ford als president zijn veto uit over 66 wetsvoorstellen, waarvan het Congres er twaalf teniet deed.

Tijdens de Koude Oorlog richtte Ford zich, net las zijn voorganger Nixon, op het bereiken van meer ontspanning in de relatie met de Sovjet-Unie. Zijn belangrijkste handeling was wellicht de beëindiging van de Vietnamoorlog op 30 april 1975 en de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit het oorlogsgebied.

Minstens twee keer is geprobeerd om Gerald Ford te vermoorden. Lynette Fromme, een volgeling van de beruchte serial killer Charles Manson, werd in september 1975 opgepakt. Nog diezelfde maand hield men de activiste Sara Jane Moore aan, die gericht op de president had gevuurd. Beide vrouwen kregen een levenslange gevangenisstraf.

In 1977 werd Gerald Ford werd opgevolgd door zijn Democratische opponent Jimmy Carter, die hem bij de presidentsverkiezingen in 1976 voorbijgestreefd was. Later werden de twee overigens goede vrienden.

Na het presidentschap (1977-2006)

In 1980 werd Ford bijna de running mate van Ronald Reagan, maar de keuze viel uiteindelijk op George Bush sr.

Na zijn presidentschap liet Gerald Ford zich kennen als een wat linkse Republikein. Hij kwam in het openbaar op voor gelijke rechten voor homo’s en was tegen een verbod op abortus. Ook sprak hij zich uit tegen de impeachment van Bill Clinton in de jaren 1990.

Vanaf het jaar 2000 ging Fords gezondheid hard achteruit. Hij kreeg onder meer twee beroertes. Gerald Ford overleed op 26 december 2006, op 93-jarige leeftijd, in Rancho Mirage in Californië.

Boek: Alle 46 Amerikaanse presidenten – Rik Kuethe
Handig: Lijst van Amerikaanse presidenten

Gerald Ford valt van een trap

Bronnen ▼