Kazuifel – Liturgisch gewaad

Een kazuifel is een mouwloos liturgisch gewaad dat in de Latijnse kerk tijdens de eucharistie en andere kerkelijke ceremonies gedragen wordt door priesters en bisschoppen.

Het woord ‘kazuifel’ is afgeleid van het Latijnse woord ‘casula’, wat iets betekent als ‘klein huis’. Dit woord werd in de vroege Middeleeuwen gebruikt om een gewaad met hoofdkap mee aan te duiden dat door monniken werd gedragen.

Mouwloze mantels werden zeker vanaf de derde eeuw na Christus gebruikt door leden van de hogere stand en de geestelijkheid. Ze zouden zijn ontstaan uit een bovenkleed dat door Grieken en Romeinen werd gedragen, de zogeheten paenula. Rond de elfde eeuw raakte het kledingstuk steeds meer in onbruik en ontwikkelde de mantel zich tot een gewaad dat exclusief tijdens de eucharistie werd gedragen. Kazuifels werden soms zeer rijk versierd.

In het oosters christendom wordt een ander gewaad gebruikt, de phelonion (afgeleid van het woord paenula).

Bronnen ▼