De Duitse natuurkundige Heinrich Hertz werd vooral bekend vanwege de ontdekking van de radiogolven. De eenheid van frequentie, Hertz, is naar de Duitser vernoemd.

Heinrich Hertz en het elektromagnetisme
Rond 1883 heeft Heinrich Hertz een betrekking als onderzoeker bij de universiteit van Kiel. Hij is vooral geïnteresseerd in de elektromagnetische theorie die enkele jaren eerder door James Clerk Maxwell is uitgewerkt.
Als de Berlijnse Academie van Wetenschappen een prijs uitlooft voor gespecialiseerd werk op het gebied van elektromagnetisme, is Hertz vastbesloten deze prijs te winnen. Hij onderzoekt onder meer zogenaamde oscillerende (trillende) elektrische stromen.

Hertz-golven
Hertz test dit door een simpele draadboog met aan één zijde een opening te bouwen. Als de oscillerende stroom elektromagnetische straling voortbrengt, redeneert hij, dan zou deze straling op haar beurt een oscillerende straling in de draadboog moeten kunnen realiseren. Hertz stelt inderdaad vast dat dit het geval is en constateert dat de golflengte van de straling bijna 61 meter lang is, een miljoen keer groter dan de golflengte van zichtbaar licht.
Acht jaar later (1894) worden de zogenaamde hertz-golven door de Italiaanse ingenieur Guglielmo Marconi gebruikt voor communicatie op lange afstand. Op 12 december 1901 overbruggen de naar Heinrich Hertz vernoemde golven de Atlantische Oceaan met een bericht van Engeland naar Newfoundland. Deze gebeurtenis wordt gezien als de geboorte van de radio-communicatie.
Hertz zelf maakte dit niet meer mee. De beroemde Duitse natuurkundige sterft op 1 januari 1894 op 36-jarige leeftijd aan de gevolgen van een chronische bloedziekte.
- Lijst met andere uitvindingen
- Lijst met uitvinders
- Boek: 1001 Uitvindingen