Lena Mukhina was zestien jaar oud toen ze in 1941 begon aan haar dagboek. Enkele maanden later werd de stad waar ze woonde, Leningrad, door de Duitsers belegerd.
In het dagboek schreef Mukhina over allerlei facetten van haar leven.
Zo beschrijft ze hoe ze het beleg van de stad probeerde te overleven en over de honger waar zij en haar familie mee geconfronteerd werden. Die honger was zo erg dat zelfs de kat gedood werd zodat die opgegeten kon worden.
De Russische schreef in haar dagboek daarnaast onder meer over verliefdheid, haar tijd op school en de dood van haar adoptiemoeder.
Het dagboek werd onlangs door de historicus Sergey Yarov gevonden in het staatsarchief. Het bleek daar in 1962 door een onbekende te zijn afgeleverd. Sergey Yarov las het dagboek en vond dat het erg goed geschreven was. Sommige passages deden hem denken aan het wereldberoemde dagboek van Anne Frank.
Het dagboek van Lena Mukhina eindigde abrupt. Op 25 mei 1942 schreef ze er voor het laatst in. Onderzoekers gingen er van uit dat ze was overleden. De uitgever wist uiteindelijk echter familie van de dagboekschrijfster te traceren en toen werd duidelijk dat Mukhina de oorlog overleefde. Ze overleed in 1991 in Moskou. Volgens nabestaanden sprak ze nooit over het feit dat ze tijdens de oorlog een dagboek had bijgehouden.
Of het dagboek ook in het Engels of Nederlands uitgebracht gaat worden, is nog niet bekend.
