In de cartotheek zijn diverse administraties van de Joodse Raad samengevoegd. Na 1945 zijn de kaarten gebruikt om vast te stellen wat er tijdens de Holocaust met de personen op de kaarten was gebeurd.
Op 23 april 1945 en de daarop volgende dagen werden vele vrouwen uit concentratiekamp Ravensbrück gered. Hieronder enige honderden Nederlandse vrouwen, waarvan een deel eerder in Kamp Vught zat. Deze reddingsactie maakte deel uit van een van de grootste reddingsacties uit de Tweede Wereldoorlog: het ‘witte bussen plan’. Dit plan
Het Nederlandse Rode Kruis (NRK) voerde tijdens de Tweede Wereldoorlog anti-joodse maatregelen uit en schoot tekort bij hulp aan vervolgde joden.
De Nederlandse Rode Kruis-medewerkster Loes van Overeem maakte zich tijdens de Tweede Wereldoorlog hard voor een betere behandeling van gevangenen.
Op 19 juli 1867 werd de Nederlandse afdeling van het Rode Kruis opgericht. De geschiedenis van het Rode Kruis in vogelvlucht.
In 1863 werd op voorstel van de Zwitserse bankier Henry Dunant het Rode Kruis opgericht. Tegenwoordig is dit de grootste humanitaire organisatie ter wereld.
Over het gebruik van gifgas werd tijdens de Eerste Wereldoorlog helemaal niet zoveel gediscussieerd. Pas na de Grote Oorlog barstte de discussie los.
Terwijl elders in door nazi-Duitsland overheerst Europa de treinen naar de vernietigingskampen in Polen al veel eerder waren begonnen te rijden, duurde het tot het voorjaar van 1944 voordat de Hongaarse Joden te maken kregen met deportaties. Duitse troepen waren in maart 1944 het land binnengevallen nadat het staatshoofd, admiraal
Het Internationale Rode Kruis draagt een groot oorlogsarchief over aan Duitsland. Het gaat om het archief van de zogenaamde International Tracing Service met informatie over mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s werden vervolgd en vermist raakten.
Nog altijd worden veel oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog vermist. In sommige gevallen omdat simpelweg nooit ontdekt is of en waar deze mensen overleden. Uit een onderzoek naar vermiste slachtoffers van de April-meistakingen van 1943, blijkt dat veel informatie over hun lot wel bekend was, maar dat de nabestaanden hiervan