Volkslied van Zeeland - ‘Geen dierber’ plek voor ons op aard’

Het volkslied van Zeeland ontstond in 1919, als reactie op Belgische annexatieplannen. Veel Belgen meenden dat Nederland zich tijdens de Eerste Wereldoorlog, hoewel het officieel neutraal was, te pro-Duits had gedragen. Ter compensatie voor alle oorlogsschade wilde men twee Nederlandse gebieden annexeren: Zuid-Limburg vanwege de steenkool en Zeeuws-Vlaanderen vanwege de toegang tot Antwerpen.

In Zeeuws-Vlaanderen zat men hier absoluut niet op te wachten. Velen voelden daarom de behoefte de verbondenheid met Nederland en het Huis van Oranje op verschillende manieren te benadrukken. De hoofdonderwijzer uit ‘s-Gravenpolder, D.A. Poldermans (1877-1939), schreef in deze periode een volkslied waarin hij de gevoelens van velen verwoordde. De tekst werd hierna op muziek gezet door de Middelburgse dirigent Jan Morks. Het Zeeuws Volkslied werd opgedragen aan de toenmalige Commissaris der Koningin van Zeeland, Herman Jacob Dijckmeester (1847-1942).

Tekst van het Zeeuws volkslied:

Geen dierder plek voor ons op aard,
Geen oord ter wereld meer ons waard,
Dan, waar beschermd door dijk en duin,
Ons toelacht veld en bosch en tuin;
Waar steeds d’aloude Eendracht woont,
En welvaart ’s landsmans werk bekroont,
waar klinkt des Leeuwen forsche stem;
‘Ik worstel moedig en ontzwem!’

Het land, dat fier zijn zonen prijst,
En ons met trots de namen wijst,
Van Bestevaer en Joost de Moor,
Die blinken zullen d’eeuwen door;
Waarvan in de historieblaên,
De Evertsen en Bankert staan,
Dat immerhoog in eere houdt,
den onverschrokken Naerebout.

Gij, Zeeland, zijt ons eigen land,
Wij dulden hier geen vreemde hand,
Die over ons regeeren zou,
Aan onze vrijheid zijn wij trouw.
Wij hebben slechts één enk’le keus:
‘Oranje en Zeeland!’ da’s de leus!
Zoo blijven wij met hart en mond,
Met lijf en ziel: goed Zeeuwsch goed rond.