De reconstructie is gebaseerd op een dodenmasker dat in 1842 is gevonden in het Duitse Darmstadt. Vastgesteld is dat dit dodenmasker ongeveer dateert uit 1616, het jaar dat William Shakespeare stierf. Of het inderdaad het dodenmasker van Shakespeare is, dat is echter nooit onomstotelijk bewezen. Duitse wetenschappers vergeleken enkele jaren geleden wel een buste en enkele vermoedelijke Sshakespeare-portretten met elkaar. Ze stelden hierna dat deze afbeeldingen van Shakespeare zeer opvallende gelijkenissen vertoonden met het gelaat op het dodenmasker.
Verschillende Shakespeare-kenners zijn er echter niet van overtuigd dat het dodenmasker uit Darmstadt inderdaad het dodenmasker van Shakespeare is.
Volgens sommigen is dit zelfs zeer onwaarschijnlijk omdat de schrijver toen hij overleed nog niet zo bekend was. Normaal gesproken werden er alleen dodenmaskers gemaakt van mensen die erg beroemd waren.
De nieuwe gezichtsreconstructie, waarbij het dodenmasker uit Darmstadt als uitgangspunt is genomen, is in ieder geval zeer gedetailleerd. Op het 3D-model zijn zelfs rimpels en kleine gezichtsplooien te zien. De reconstructie toont Shakespeare als een kale man met snor, rechthoekig snorretje en een wat trieste gezichtsuitdrukking.
De geschiedeniszender History Channel zendt maandag 13 september in het programma Death Masks een documentaire uit waarin uitgebreid aandacht wordt besteed aan de nieuwe gezichtsreconstructie van William Shakespeare.
Er wordt wel vaker gediscussieerd over de vraag hoe Shakespeare er ongeveer uit heeft gezien. Vorig jaar werd in de media bijvoorbeeld nog uitvoerig bericht over een ‘nieuw portret’ waarop de beroemde schrijver zou zijn afgebeeld. Het 400 jaar oude portret zou het enige portret zijn dat tijdens zijn leven werd geschilderd. Net zoals het dodenmasker uit Darmstadt, was ook dit portret al snel omstreden. Volgens een conservator van de National Portrait Gallery in Londen wordt op dit portret namelijk iemand anders afgebeeld: Thomas Overbury (1581-1613), een tijdgenoot van shakespeare die als dichter werkte aan het hof van koning Jacobus I van Engeland.
