De Amsterdamse Mirjam Blits verbleef twee jaar in verschillende concentratiekampen. Zij wist te overleven en keerde na de oorlog alleen terug. Haar man, haar ouders, haar familie: iedereen was tijdens de oorlog omgekomen, in de gaskamers of door de verschrikkingen van het kampleven.
Toen ze na de oorlog terugkeerde in Amsterdam begon ze te schrijven. Dit was haar manier om verschrikkingen van de oorlog en het grote verlies te verwerken. Het document belandde bij het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (nu NIOD) en daar was men er erg van onder de indruk. In 1961 verscheen het manuscript in boekvorm. Nu, ruim vijftig jaar later, wordt dit werk opnieuw uitgebracht.
Mirjam Blits schreef haar verhaal volgens de uitgeverij nooit
“met de intentie om het uit te geven. Ze vertrouwde haar gedachten en gevoelens toe aan het papier om het los te kunnen laten, in haar eigen stijl, ruw en ongepolijst”, aldus de uitgever. Just Publishers:
Auschwitz 13917 is het beklemmende verslag van een jonge Nederlandse vrouw die onder geen voorwaarde haar gevoel van eigenwaarde en haar gevoel voor humor wil verliezen.
Mirjam Blits (1916-2004) was de tante van Jeroen Krabbé. De acteur en schilder raakte ontroerd door het dagboek van zijn ‘tante Mary’. Het inspireerde hem tot een indringende schilderijenserie over zijn Joodse familie: De ondergang van Abraham Reiss.
Voor de heruitgave van Auschwitz 13917 schreef Jeroen Krabbé een voorwoord. De heruitgave verschijnt op 10 februari bij Just Publishers.
