Jan de Vetten is historicus, afgestudeerd in Leiden in 1981. In 2016 promoveerde hij in Leiden op zijn proefschrift: In
de ban van goed en fout. De bestrijding van de Centrumpartij en de
Centrumdemocraten (1980-1998). Het boek is uitgegeven bij Prometheus,
Amsterdam. Momenteel doet hij onderzoek naar de omgang met en bestrijding
van links- en rechts-radicale partijen.
Op 13 augustus 1961 begon de bouw van de Berlijnse Muur. Zo’n drie maanden later, op 9 november, was het westelijke deel van Berlijn door een betonnen muur en prikkeldraad afgegrendeld van Oost-Berlijn en Oost-Duitsland. Pas in 1989 kwam er een einde aan de verdeling van Berlijn; op 9 november
De Sovjet-Unie probeerde haar eigen rol bij het conflict te verbloemen en noemde ‘het Amerikaanse imperialisme’ de aanstichter van de oorlog in Korea. De CPN volgde dit voorbeeld trouw.
Op 7 juli 1948 vonden er verkiezingen plaats voor de Tweede Kamer. Die leidden tot een flink verlies voor de Communistische Partij van Nederland (CPN).
Het CPN-dagblad De Waarheid berichtte in juni en juli 1948 regelmatig over de blokkade van West-Berlijn en de reacties daarop van de kant van de Sovjet-Unie en van de westerse geallieerden.
De CPN werkte in ons land mee aan het herstel van de kapitalistische economie en van het parlementaire stelsel. Maar dat veranderde in 1947. De Sovjet-Unie koos toen voor een confrontatiestrategie en de West-Europese communisten volgden die lijn. In heel West-Europa streden de communisten vanaf eind 1947, begin 1948 tegen
Antifascisten verstoorden op 29 maart 1986 met veel geweld een vergadering van de radicaal-rechtse Centrumpartij en Centrumdemocraten in Kedichem.
Het resultaat: één zwaargewonde, het hotel waar de vergadering plaatsvond totaal uitgebrand, 75 aanhoudingen.
De antifascisten hadden hun wortels in de kraakbeweging die, door te kraken, actie voerde tegen de woningnood en het speculeren met panden. Een deel van deze beweging was eind jaren zeventig, begin jaren tachtig geradicaliseerd en verbreed.
In dit artikel gaat het om de beïnvloeding van de beeldvorming over de CP en CD in de publieke opinie. Maatschappelijke organisaties (de Anne Frank Stichting voorop) en de media (kranten, weekbladen, radio en televisie) speelden daarbij een belangrijke rol.
In dit artikel gaat het over de omgang met en (wellicht) bestrijding van de CP en CD door enkele overheidsinstellingen, namelijk het ministerie van Binnenlandse Zaken en de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD).
De strafrechtelijke vervolging van de CP en CD voor rassendiscriminatie en/of groepsbelediging kwam in de jaren tachtig slechts langzaam op gang. Het Openbaar Ministerie aarzelde lang voordat het vervolging instelde.
