Cor du Buy won tafeltenniswedstrijden én de verkiezingen

Cor du Buy (1921-2011) staat in de sportgeschiedenis bekend als de beste tafeltennisspeler die Nederland heeft voortgebracht. In 1958 zorgde hij voor een unicum in de Nederlandse geschiedenis, door als eerste topsporter verkozen te worden in de gemeenteraad. In totaal werd Du Buy negenmaal Nederlands kampioen tafeltennis in het enkelspel en daarnaast behaalde hij tal van andere tafeltennistitels. Wie was deze bijzondere sportman?

Tafeltennisbond NTTB verkoos Cor du Buy in 1999 tot beste mannelijke Nederlandse speler van de twintigste eeuw. Bettine Vrieskoop won dit eervolle predicaat bij de dames.

Over de jeugd van Cornelis du Buy

Cornelis du Buy kwam ter wereld op 8 januari 1921 in Amsterdam, als zoon van Cornelis du Buy en Maria Catharina Ramakers. In zijn tienerjaren, in het interbellum, leerde Cornelis thuis van zijn vader tafeltennis, dat ze speelden op de eettafel. Cornelis’ moeder, een van oorsprong Limburgse vrouw, was daarbij de scheidsrechter. Al jong was Cornelis du Buy gefascineerd door het tafeltennisspel. Zo kocht hij op jonge leeftijd, in 1939 toen hij achttien jaar was, grote voorraden pingpongballetjes in, drukte hier zijn naam op en verkocht ze vervolgens door. Later zou zijn broer deze handel, de N.V. ‘Cor du Buy’, overnemen en het pingpongballenmerk bekend maken onder een groot publiek. De firma ging na verloop van tijd ook tafeltennistafels maken en allerlei bijhorende accessoires, waaronder tafeltennisbatjes.

De officiële tafeltenniscarrière van Du Buy begon in 1937, toen hij er als zestienjarige jongeling in slaagde om voor het eerst Nederlands kampioen te worden. Aanvankelijk voetbalde Du Buy ook bij de Amsterdamse club AFC, maar tafeltennis werd uiteindelijk zijn sport.

Het jaar erop, in maart 1938, deden er ruim driehonderd deelnemers aan het Nederlands Kampioenschap tafeltennis mee en werd Du Buy opnieuw nationaal kampioen. Eerder dat jaar speelde Du Buy ook op het wereldkampioenschap met Nederland. In die jaren, vlak voor de Tweede Wereldoorlog, deed hij verder mee aan diverse internationale toernooien. Du Buy toonde zijn klasse ook tijdens demonstratiewedstrijden op een soms bijzondere manier. Deze demonstratiewedstrijden ga hij onder meer voor militairen. Wikipedia vermeldt hierover:

“Hij speelde demonstratiewedstrijden waarin hij partijen won die hij zittend in een stoel speelde, terwijl zijn tegenstander vrij mocht rondlopen.”

In totaal zou Du Buy negenmaal Nederlands kampioen in het enkelspel worden, veroverde hij acht keer de nationale titel in het herendubbelspel en won hij ook vijfmaal het Nederlands Kampioenschap gemengd dubbel.

Du Buy tijdens de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloeg Du Buy uit protest meerdere toernooien van het Nederlands Kampioenschap Tafeltennissen over, omdat Joden op deze landelijke kampioenschappen niet welkom waren. De Buy had diverse Joodse vrienden die ook tafeltennisten, maar die ineens geen officiële wedstrijden meer mochten spelen.

Volgens de website Sportgeschiedenis.nl raakte Du Buy persoonlijk betrokken bij razzia’s in Amsterdam en de daaropvolgende Februaristaking in 1941. Hij zag vanuit het raam van zijn woning hoe mensen opgepakt en afgevoerd werden. Een goede vriend van Du Buy belandde in Buchenwald en overleefde dat kamp niet. Het ging om Ab Scholte, een tafeltennisser die na een trainingspotje opgepakt werd. Du Buy zag het met eigen ogen gebeuren.

De Buy speelde in 1942 en 1943 wel enkele nationale wedstrijden, maar dook in het najaar van 1943 tot het eind van de oorlog onder.

De naoorlogse periode: Du Buy gaat de politiek in

In 1956 zette Cor du Buy een punt achter zijn sportloopbaan en ging zijn interesse uit naar de politiek. Twee jaar later, in 1958, trad hij bij de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen op als lijsttrekker van de kersverse Sportbelangen-partij. Du Buy kreeg ruim 10.400 stemmen en behaalde als enige van zijn partij een zetel.

Tijdens zijn zittingsperiode zorgde Du Buy er onder meer voor dat Amsterdam de Jaap Eden IJsbaan kreeg. Op de lijst stond ook Jan Derksen, op plek 4, de enkele malen wereldkampioen baanrennen was geweest. In 1960 gaf Du Buy zijn zetel terug en emigreerde vrij plotseling naar Australië. Maar na enkele jaren keerde hij terug naar Nederland en pakte kortstondig zijn tafeltenniscarrière weer op. Van 1964 tot 1966 was hij bondscoach van het Nederlandse tafeltennisteam.

In 1968 raakte hij in conflict met Johan Cruijff over een afspraak die Du Buy’s firma met de jonge Ajacied had over het dragen van Puma-voetbalschoenen. Cruijff moest die contractueel gezien dragen tijdens trainingspotjes en wedstrijden, maar deed dat niet. Du Buy won deze zaak.

In 1979 verkochten Cornelis en zijn broer hun tafeltennisfirma, de fabriek stond in Baarn, waarna dit bedrijf twee jaar later faillissement aanvroeg.

Op 11 november 2011 overleed Cornelis du Buy in Amstelveen, op 90-jarige leeftijd. Hij werd in een in memoriam geprezen als een ‘groot sportman’ en een ‘zeer aimabel mens’.

Boek: De geschiedenis van het Nederlandse tafeltennis

Bronnen ▼