Vraag een willekeurig iemand wat Eva in het paradijs aan Adam gaf en het antwoord luidt ‘een appel’. De appel is inderdaad het symbool geworden van de menselijke zondeval, maar nergens in de Bijbel staat dat Adam en Eva inderdaad een hap van een appel namen.
1 De slang nu was listiger dan al het gedierte des velds, hetwelk de HEERE God gemaakt had; en zij zeide tot de vrouw: Is het ook, dat God gezegd heeft: Gijlieden zult niet eten van allen boom dezes hofs? 2 En de vrouw zeide tot de slang: Van de vrucht der bomen dezes hofs zullen wij eten; 3 Maar van de vrucht des booms, die in het midden des hofs is, heeft God gezegd: Gij zult van die niet eten, noch die aanroeren, opdat gij niet sterft. 4 Toen zeide de slang tot de vrouw: Gijlieden zult den dood niet sterven; 5 Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad. 6 En de vrouw zag, dat die boom goed was tot spijze, en dat hij een lust was voor de ogen, ja, een boom, die begeerlijk was om verstandig te maken; en zij nam van zijn vrucht en at; en zij gaf ook haar man met haar, en hij at.
Geen appel dus maar een niet nader bepaalde ‘vrucht’. Toch is de appel symbool komen te staan voor de zondeval. Mogelijk is de vrucht in de mondelinge verhalen beland dankzij de Griekse en Keltische mythologie, waarin de appel onder meer symbool staat voor de begeerte. In het Oudengels werd het woord æppel gebruikt als algemene benaming voor fruit. Op schilderijen van de zondeval is de appel steevast de ‘verboden vrucht’, maar in werkelijkheid kan het net zo goed een banaan, dadel, perzik, citroen of olijf zijn geweest.
Ook interessant: Top 100 Bijbelse uitdrukkingen, gezegden en woorden
Lees ook: Sinaasappel, China’s appel
Boek: Adam at geen appel
