De eerste Amerikaanse president die werd gearresteerd: Ulysses S. Grant

De Amerikaanse politieagent William Henry West deed in 1872 iets wat geen andere agent voor hem had gedaan. Hij arresteerde de zittende president. De overtreder in kwestie was Ulysses S. Grant, de beroemde opperbevelhebber van het Noordelijke leger die het na de Amerikaanse Burgeroorlog tot het Witte Huis had geschopt.

Grant was al zijn leven lang een fervent paardrijder en stond bekend om zijn kwaliteiten als ruiter. Op jonge leeftijd bracht hij al met paard en wagen goederen rond voor zijn vader, die een leerlooierij runde. En toen Grant later een opleiding volgde aan de militaire academie maakte hij ook naam als ruiter.

Kennelijk reed de Amerikaan graag hard en dat bracht hem in 1872 in de problemen. Grant, inmiddels president, reed op een dag zo hard met zijn koets door de straten van Washington dat agent William Henry West het nodig vond de president een officiële reprimande te geven. West was dan ook speciaal naar de stad gestuurd omdat er veel klachten waren binnengekomen over ruiters die te hard door de straten raasden, wat tot onveilige situaties leidde. Grant zou zich netjes hebben geëxcuseerd en beloofd hebben zich voortaan netter te gedragen.

Toen West de volgende dag in hetzelfde gebied controleerde, kwam de president echter opnieuw veel te hard voorbij rijden. Nu vond West het kennelijk welletjes geweest. De afro-Amerikaanse agent, die eerder als vrijgemaakte slaaf in het leger van de Unie had gediend, besloot Grant te arresteren, samen met enkele van diens vrienden die eveneens veel te hard hadden gereden. West bracht de president over naar het politiebureau. Onderweg liet hij nog wel weten enigszins met de zaak in zijn maag te zitten:

“Het spijt me heel erg dat ik dit moet doen meneer de president, want u bent de leider van het land en ik ben enkel een politieagent. Maar plicht is plicht meneer, en ik moet u arresteren.”

Op het politiebureau betaalden Grant en zijn vrienden ieder twintig dollar borg (naar huidige maatstaven circa vijfhonderd dollar) om weer op vrije voeten te komen.

Bewondering

In de pers werd in die dagen vreemd genoeg niets geschreven over het bijzondere voorval (waardoor sommigen betwijfelen of het echt is gebeurd) maar in 1908 kwam de zaak alsnog aan het licht. In The Sunday Star of Washington werd toen de inmiddels gepensioneerde agent geïnterviewd die zo moedig was geweest om de Amerikaanse president aan te houden. Jaren later werd de zaak overigens ook officieel bevestigd door het Washingtonse politiedepartement.

Volgens het interview in de Sunday Star zou West kort met de president hebben gesproken over zijn ervaringen tijdens de burgeroorlog, toen ze onderweg waren naar het bureau. De voormalige generaal zou hem hierna hebben beloofd dat hij niet in de problemen zou komen door de arrestatie. Hij had juist grote bewondering voor een man “die zijn plicht deed”.

Eigenlijk had de president een dag na zijn arrestatie voor het gerecht moeten verschijnen. Grant kwam echter niet opdagen. De betaalde borg van twintig dollar werd daarop verbeurd verklaard.

Bronnen ▼