Donald Trump, de kersverse Amerikaanse president, is zeker niet de eerste zakenman die een poging heeft gedaan om in het Witte Huis te komen. In 1938 probeerde Joseph P. Kennedy (1888-1969) – alias Joe Kennedy, de vader van John F. Kennedy – de eerste Iers-Amerikaanse president van de Verenigde Staten te worden. Hij slaagde hierin niet. Waarom ging het mis met Kennedy’s gooi naar het presidentschap? Deze vraag beantwoorden Erik Varekamp en Mick Peet in De Kennedy Files (I) De man die president wilde worden (Scratch Books, 2016), een prachtig historisch stripverhaal waarin niets verzonnen is.
Joe Kennedy
Hoofdfiguur in de strip is Joe Kennedy, een Amerikaanse zakenman die door het handelen in aandelen en vastgoed al op zijn dertigste miljonair was. Hij handelde in de jaren van de Drooglegging (1920-1933) ook in alcohol, daarbij anticiperend op het einde van het alcoholverbod. Toen het alcoholverbod in 1933 werd opgeheven, maakte Kennedy opnieuw fortuin.
In 1932 hielp Joe Kennedy president Franklin D. Roosevelt (1882-1945) in diens campagne en strijd om Amerikaans president te worden, en met succes. In 1934 kreeg hij van Roosevelt de opdracht om de Securities en Exchange Commission (SEC) op te richten, die Wall Street financieel schoon moest vegen. In de epiloog in het stripboek schrijft New York Times-bestseller Nigel Hamilton hierover:
“Dit werd door velen gezien als een slimme zet – het inzetten van een ‘boef om een boef te vangen’, zoals Roosevelt het later noemde. Want als Joseph Kennedy iets was, dan was hij wel een briljante – en corrupte – Wall Street-speculant, die door manipulaties op de aandelenmarkt multimiljonair was geworden.” (77)
Kennedy wordt ambassadeur
President Roosevelt wist dat Kennedy de ambities had om president te worden. Om die reden, dat is een belangrijke draad in het stripverhaal De Kennedy Files, stuurde hij hem in februari 1938 als Amerikaans ambassadeur naar Londen. Daar was Kennedy druk met diplomatiek te bedrijven om de opkomende Adolf Hitler aan banden te leggen. Maar Kennedy verslikte zich meermalen. Zo stuurde hij telegrammen naar Roosevelt, waarin hij telkens aangaf dat Hitlers aanspraken op Oostenrijk blufpoker waren. Nog datzelfde jaar annexeerde Hitler Oostenrijk. Daarna probeerde Kennedy telkens om Roosevelt ervan te overtuigen zich niet in te laten met de dreigende Tweede Wereldoorlog. Uit teleurstelling over de houding van Roosevelt, nam hij in 1940 ontslag als ambassadeur.
In de strip, die lekker leest en spannend is, komen lopende het verhaal belangrijke historische personen en gebeurtenissen uit de jaren 1938-1940 aan de orde. Naast de al genoemde Hitler ook Winston Churchill (1874-1965), vliegtuigcoryfee Charles Lindbergh (1902-1974), de Kristallnacht, antisemitisme cq. de vervolging van het jodendom en de contacten van Kennedy met de Engelse premier Neville Chamberlain (1869-1940) en het Engelse vorstenhuis. Et cetera. Al met al heeft het stripverhaal een stevige, feitelijk correcte historische grondslag.
Slot
Joe Kennedy stond om meerdere redenen ook minder goed bekend. Hij was naast fervent rokkenjager en vreemdganger ook een corrupt speculant en een felle antisemiet, die geen enkel medelijden toonde met het tragische lot van miljoenen joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
We zijn benieuwd naar het vervolg van De Kennedy Files. Er volgen namelijk nog meer stripverhaaldelen, waarin de complete geschiedenis van de ‘Kennedy-clan’ – een van de machtigste en rijkste families uit de Amerikaanse geschiedenis – uit de doeken wordt gedaan. Varekamp en Peet maakten eerder de succesvolle stripreeks Agent Orange, over het leven van prins Bernhard.
Boek: De Kennedy Files (I) – Erik Varekamp en Mick Peet
Bekijk meer geschiedenisboeken over de Verenigde Staten
Bekijk dit boek bij:
