Het Wiesbadense Handschrift is bijzonder. In de veertiende eeuw werden teksten over theologische kwesties namelijk meestal in het Latijn geschreven. Zo niet het Wiesbadense Handschrift, dat waarschijnlijk is samengesteld door een groep stedelijke leken die zich toelegden op een oprecht religieus leven. Deze leken schreven de teksten rond 1410 in het Vlaams-Brabantse grensgebied. En ze deden dat in volkstaal.
Het Wiesbadense Handschrift bevat betogende, redenerende teksten in proza en op rijm. Er zijn teksten voor catechetische instructie (hoe moet ik als gelovige leven), apocalyptiek (over het einde der tijden) en lekenspiritualiteit (over innerlijk geloofsleven en mystiek). Daarnaast zijn er verschillende tekeningen in het werk te vinden. In de nieuwe kritische editie zijn in een apart kleurenkatern reproducties van deze afbeeldingen opgenomen.
Het Wiesbadense Handschrift dankt haar naam aan het feit dat het origineel zich in het Staatsarchiv in Wiesbaden bevindt.
De nieuwe editie van het Wiesbadense Handschrift die vrijdag gepresenteerd wordt, is de eerste wetelschappelijk onderzochte en geannoteerde editie. Aan de totstandkoming van deze uitgave werkte onder meer Hans Kienhorst, ‘handschriftkundige’ bij de afdeling Oudere Nederlandse letterkunde, mee. De kritische editie van het handschrift verschijnt later deze maand in boekvorm bij uitgeverij Verloren.
Naar aanleiding van de presentatie wordt vrijdag bij de Faculteit der Letteren in Nijmegen een symposium gehouden.
